پریمتر چشمی (Ophthalmic perimeter)

پریمترهای چشمی که برای ارزیابی میدان دید با حداقل مداخله اپراتور مورد استفاده قرار می گیرند. در حال حاضر پریمترهای اتوماتیک، سنجش میدان دید را به صورت ایستا انجام داده و به طور همزمان، بر تثبیت چشم ها نظارت دارند. این وسایل اهدافی را در مکان هایی از پیش تعین شده در میدان دید بیمار ترسیم می کنند و با بکارگیری یک یا چند روش ارزیابی محیط (سطح آستانه، فوق آستانه یا آستانه های مرتبط)، توانایی وی را برای تشخیص اهداف ارزیابی می نمایند. پریمترهای اتوماتیک شامل یک منبع تحریک (دستگاه های پرتوافکن، دیود ساطع کننده نور) با قابلیت روشن کردن پس زمینه به صورت اتوماتیک و قابلیت های کامپیوتری برای برنامه ریزی آزمون ها و نیز پردازش، ثبت و نمایش داده ها می باشند.

پریمتر چشمی ارزیابی بینایی پیرامونی را با مداخله دستی انسان در تمام مراحل تست انجام می دهد. معمولا در حالی که چشم دیگر بسته است یک چشم بیمار بر روی نقطه ای در بخش مرکزی پریمتر متمرکز می شود. هدفی معمولا در 15 وقفه 360 در مدارات مختلف می چرخد و بیمار در هر مکانی که هدف را دید علامت می دهد. نتایج برای هر چشم بر روی نموداری با مختصات قطبی که نشان دهنده محدوده بینایی است، ثبت می شود.

پریمترهایی که به منظور اندازه گیری و ارزیابی میدان دید طراحی شده اند به گونه ای که محرکی روی سطح منحنی تصویر بوده و هرگاه چشمانی که مستقیماً به جلو نگاه می کنند دیدن شیء را حسس کرد نتایج ثبت می شود. این وسیله می تواند میدان دید مرکزی، محیطی و نواحی که دید ندارند را تعیین کند. پریمترهای چشمی ممکن است از اهداف متحرک با یک روشنایی ثابت(پریمترهای متحرک) یا اهداف ثابت(پریمترهای ایستا) استفاده کنند. نتایج که شامل یک منحنی متناوب نشان دهنده محدوده میدان دید است و بر روی گراف با مختصات قطبی نمایش داده می شود، برای هر چشم ثبت می شود. این پریمترها برای تعیین و ارزیابی دلایل پاتالوژی تنگ شدگی بینایی پیرامونی( مثل رنگدانه ای شدن شبکیه چشم) یا عوامل موثر بر هر دو بینایی مرکزی و پیرامونی مثل عوامل پاتولوژی داخل جمجمه ای استفاده می شوند.