استاندارد اطلاع رسانی پزشکی - شناسنامه (کارت الکترونیک سلامت) - قسمت اول : ساختار کلی ISIRI-10243-1

پیش گفتار

استاندارد « اطلاع رسانی پزشکی - شناسنامه (کارت الکترونیک سلامت - قسمت اول : ساختار کلی» که پیش نویس آن در کمیسیون های مربوط توسط (مؤسسه استاندارد و تحقیقات صنعتی ایران ) تهیه و تدوین شده و در یکصد و شصت و نهمین اجلاس کمیته ملی استاندارد مهندسی پزشکی مورخ 1386 / 12 / 27 مورد تصویب قرار گرفته است ، اینک به استناد بند یک ماده 3 قانون اصلاح قوانین و مقررات مؤسسه استاندارد و تحقیقات صنعتی ایران مصوب بهمن ماه 1371 به عنوان استاندارد ملی ایران منتشر می شود.

برای حفظ همگامی و هماهنگی با تحولات و پیشرفتهای ملی و جهانی در زمینه صنایع ، علوم وخدمات ، استانداردهای ملی ایران در مواقع لزوم تجدیدنظر خواهد شد و هر پیشنهادی که برای اصلاح و تکمیل این استانداردها ارائه شود ، هنگام تجدیدنظر در کمیسیون فنی مربوط موردتوجه قرار خواهد گرفت. بنابراین ، باید همواره از آخرین تجدیدنظر استانداردهای ملی استفاده کرد . منبع و مأخذی که برای تهیه این استاندارد مورد استفاده قرار گرفته به شرح زیر است :

1- I SO 21549-1:2004 – Healt Informatics – Patient healthcard data- part 1 : General structure

مقدمه

این استاندارد یکی از مجموعه استانداردهای ملی ایران به شماره 10243 است . با افزایش دسترسی ، و رشد کیفیت خدمات اورژانسی , تقاضا برای ارایه خدمات بهداشتی و درمانی در جامعه و در منزل، افزایش یافته است . این امر موجب توسعه و استفاده روزافزون از سامانه های ذخیره سازی اطلاعات قابل حمل شده است . چنین ابزار هایی، به منظور دستیابی به اهداف مختلفی از جمله تشخیص سریع بیماری از طریق دسترسی به سوابق پزشکی قابل حمل و ارتباط با سامانه های نظارتی ، مورد استفاده قرار می گیرند .

عملکرد چنین ابزارهایی ، حمل و ارسال اطلاعات هویتی بین خودشان و دستگاههای دیگر است ؛ بنابراین در طول نیمه عمر عملیاتی این ابزارها ، امکان به اشتراک گذاشتن اطلاعات موجود در آنها به وسیله دستگاههای مختلف بافن آوریها ، قابلیتها و کارآیی متفاوت ، وجود دارد .

امروزه مدیریت خدمات بهداشتی و درمانی ، به طور روزافزون به چنین ابزارهای خودکار شناسایی وابسته است . برای مثال ، نسخه ها ممکن است خودکار باشد و در تعدادی از مراکز مجهز ، قابل بازخوانی بوسیله کامپیوتر بوده وتبادل اطلاعات انجام گیرد . بیمه های خدمات بهداشتی و درمانی و نمایندگیهای آنها که درگیر مراقبتهای بهداشتی بین منطقه ای هستند ، برای باز پرداخت هزینه خدمات خود ممکن است نیازمند تبادل اطلاعات بین ابزارهای غیر مشابه باشند.

ظهور دستگاههای پشتیبانی و بانک اطلاعاتی قابل دسترسی از راه دور ، منجر به تولید و استفاده از ابزارهای شناسایی توسط کادر بهداشتی و درمانی شده است ، که همچنین قابلیت اجرای عملکرد امنیتی و انتقال امضای دیجیتالی را به سامانه های خدمات بهداشتی درمانی دوردست از طریق شبکه ، دارد.

با افزایش استفاده از کارتهای الکترونیکی اطلاعاتی برای ارایه خدمات بهداشتی و درمانی ، نیازمندی به استفاده از قالب داده ای استاندارد شده برای تبادل اطلاعات احساس می شود .

داده های مربوط به شخص که به وسیله شناسنامه سلامت حمل می شود ، می تواند به سه نوع دسته بندی شود :| الف ) داده های هویتی : شامل داده های مربوط به خود ابزار و داده های مربوط به صاحب آن ( هویت شخص دارنده شناسنامه )

یادآوری - شناسنامه الکترونیک سلامت ، بالقوه حاوی داده های مربوط به خود ابزارو داده های مربوط به صاحب آن می باشد و علاوه بر آن ممکن است اطلاعات بالینی و مدیریتی هم داشته باشد . 
1-داده های مربوط به ابزار شامل موارد زیر می باشند :

- مشخصات خود ابزار

- مشخصات عملکردی و قابلیتهای کاری آن

2-داده های هویتی مربوط به شخص دارنده کارت شامل موارد زیر می باشند :

مشخصات منحصر به فرد دارنده کارت یا سایر اشخاصی که داده های مربوط به آنها به وسیله کارت حمل می شود.

ب ) داده های مدیریتی شامل موارد زیر می باشند :

1- داده های تکمیلی مربوط به شخص

2- مشخصات هزینه خدمات بهداشتی و درمانی ، از جمله اینکه آیا خدمات به صورت خصوصی یا عمومی انجام گرفته و سایر داده های مرتبط با آن نظیر بیمه گزاران ، قراردادها ، سیاستهای کاری و سایر مزایا

٣- داده های دیگری که از داده های بالینی منتج شده و لازمه دستیابی به اهداف خدمات بهداشتی و درمانی است .

ج ) داده های بالینی شامل موارد زیر می باشند :

١- مواردی که اطلاعاتی درباره سلامت و حوادث مربوط به آن، فراهم می کند .

2- ارزیابی و نشانه گذاری بوسیله کادر بهداشتی و درمانی

٣- داده های مرتبط با طراحی فعالیتهای مربوط به درخواستها یا کارهایی که انجام گرفته است . چون یک شناسنامه الکترونیک سلامت ضرورتا پاسخهای اختصاصی برای پرسشهای قطعی فراهم می کند ، ودر همان حال نیاز برای بهینه سازی استفاده از حافظه برای جلوگیری از افزونگی داده وجود دارد : «فن مدل سازی شئ گرای » سطح بالا با در نظر گرفتن ساختار داده ای شناسنامه الکترونیک ، به کار گرفته شده است .

داده ها در چهار گروه بالا جنبه های مشترک زیادی دارند . برای مثال ممکن است علاوه بر کد شناسایی نیاز به نام و تاریخ نیز وجود داشته باشد . برخی داده ها ممکن است همانقدر که کاربرد بالینی دارند ، کاربرد مدیریتی هم داشته باشند . بنابراین باید توجه داشت که تنها فراهم کردن یک لیست ساده از موارد مختلف در شناسنامه سلامت بدون بکار گیری یک سازماندهی کلی بر اساس عناصر داده ای پایه ، کافی نمی باشد . این عناصر ممکن است به وسیله مشخصات دیگرشان ( مثل قالب ) تعریف شوند و از اشیاء داده ای مرکب ساخته شوند . بسیاری از چنین اشیائی ممکن است صفات مشترکی داشته باشند .

هدف و دامنه کاربرد

هدف از تدوین این استاندارد ، تعیین ساختار کلی داده تمامی ذخیره شده در شناسنامه الکترونیک سلامت است.

این استاندارد در شرایطی که داده ها ، بر روی شناسنامه سلامت با ابعاد فیزیکی مطابق با کارتهای 1-ID تعریف شده در استاندارد 7810 ISO / IEC , ثبت شده با به وسیله آن انتقال داده می شوند ، کاربرد دارد.

این استاندارد ساختار کلی انواع داده هایی را که در قسمت های دیگر این استاندارد با استفاده از توجهات UML تعریف گردیده اند، بیان می کند .

این استاندارد در مورد کارتهای مشابه أما با کاربری های دیگر، کاربرد ندارد .

ادامه این استاندارد را میتوانید از لینک زیر دانلود کنید.