استاندارد سامانه های فردی توقف سقوط - قسمت ۲: لنیاردها و جاذب های انرژی INSO-10302-2

پیش گفتار

استاندارد « سامانه های فردی توقف سقوط - قسمت 2: لنیاردها و جاذب های انرژی» که پیش نویس آن در کمیسیون های مربوط بر مبنای پذیرش استانداردهای بین المللی منطقه ای به عنوان استاندارد ملی ایران به روش اشاره شده در مورد الف، بند 7، استاندارد ملی ایران شماره 5 تهیه و تدوین شده، در هفتصد و بیست و ششمین اجلاسیه کمیته ملی استاندارد مهندسی پزشکی مورخ 1396 / 12 / 08 ، تصویب شد. اینک این استاندارد به استناد بند یک ماده 3 قانون اصلاح قوانین و مقررات مؤسسه استاندارد و تحقیقات صنعتی ایران، مصوب بهمن ماه 1371، به عنوان استاندارد ملی ایران منتشر می شود.

استانداردهای ملی ایران بر اساس استاندارد ملی ایران شماره 5 ( استانداردهای ملی ایران - ساختار و شیوه نگارش) تدوین می شوند. برای حفظ همگامی و هماهنگی با تحولات و پیشرفت های ملی و جهانی در زمینه صنایع، علوم و خدمات، استانداردهای ملی ایران در صورت لزوم تجدیدنظر خواهند شد و هر پیشنهادی که برای اصلاح یا تکمیل این استانداردها ارائه شود، در هنگام تجدیدنظر در کمیسیون فنی مربوط، مورد توجه قرار خواهد گرفت. بنابراین، باید همواره از آخرین تجدیدنظر استانداردهای ملی ایران استفاده کرد.این استاندارد ملی بر مبنای پذیرش استاندارد بین المللی / منطقه ای زیر به روش «معادل یکسان» تهیه و تدوین شده و شامل ترجمه تخصصی کامل متن آن به زبان فارسی می باشد و معادل یکسان استاندارد بین المللی منطقهای مزبور است:

ISO 10333-2:2000, Personal fall-arrest systems - Part 2: Lanyards and energy absorbers

مقدمه

در مواردی که خطر سقوط از ارتفاع وجود دارد و در مکان هایی که به دلایل فنی و یا برای کار در مدت زمان بسیار کوتاه، دسترسی امن نمی تواند فراهم شود، ضروری است که سامانه های فردی توقف سقوط استفاده شود چنین استفاده ای، بهتر است بدون آمادگی و مقدمات لازم انجام نشود و بکارگیری آن بهتر است بصورت مشخص، در مقررات رسمی ایمنی محل کار ارایه شده باشد.

سامانه های فردی توقف سقوط مطابق با این استاندارد ، بهتر است الزامات ارگونومیک را برآورده نموده و بهتر است فقط وقتی استفاده شود که کار اجازه دهد تا وسایل اتصال، به یک ابزار تکیه گاه مناسب با استحکام مشخص متصل شوند و بتواند ایمنی کاربر در حین انجام کار را فراهم کند. کاربران بهتر است در مورد استفاده ایمن از تجهیزات، آموزش ببینند و آنچه آموزش دیده اند را به درستی رعایت کنند.

این استاندارد ، بر اساس دانش روز و توصیه های عملی استفاده از سامانه های فردی توقف سقوط شامل هارنس تمام تنه ، تهیه شده است.

این استاندارد ، فرض می کند که تولید کننده سامانه های فردی توقف سقوط، در تولید زیر سامانه ها و یا اجزای تشکیل دهنده آن، به انطباق تجهیزات با سیستم مدیریت کیفیت و مطابقت آن با قوانین ملی و منطقه ای که قرار است این سامانه در آن مورد استفاده قرار گیرد، توجه نموده است. دستورالعمل مربوط به این سیستم مدیریت کیفیت در استاندارد 9000 ISO ( همه قسمت ها )، مدیریت کیفیت و استانداردهای تضمین کیفیت مطرح شده است.

استاندارد ملی ایران شماره 10302 با عنوان کلی سامانه های فردی توقف سقوط، متشکل از قسمتهای زیر است:

1- استاندارد ملی ایران شماره 1-10302، سال 1396، سامانه های فردی توقف سقوط - قسمت 1: هارنس های تمام تنه

2- استاندارد ملی ایران شماره 2-10302، سال 1396، سامانه های فردی توقف سقوط - قسمت 2: لنیاردها و جاذب های انرژی

3- استاندارد ملی ایران شماره 3-10302، سال 1396، سامانه های فردی توقف سقوط - قسمت 3: لایف لاین های خود جمع شونده

4- استاندارد ملی ایران شماره 4-10302، سال 1386، سامانه های فردی توقف سقوط - قسمت 4: ریل ها و طناب های عمودی با ابزار متحرک توقف سقوط

5- استاندارد ملی ایران شماره 6- 10302، سال 1386، سامانه های فردی توقف سقوط - قسمت 6: آزمون عملکرد سامانه - Part5:Connectors

یادآوری این استاندارد یک قسمت از مجموعه استانداردهای ملی ایران شماره 10302 است.

هدف و دامنه کاربرد

هدف از تدوین این استاندارد، تعیین الزامات، روش های آزمون، دستورالعمل های استفاده و نگهداری، نشانه گذاری و بسته بندی مناسب لنیاردها و جاذب های انرژی است.

النیاردها و جاذب های انرژی با یکدیگر به عنوان یک سامانه فرعی در سامانه های فردی توقف سقوط مورد استفاده قرار می گیرند که در استاندارد ملی شماره 6-10302 به آنها به طور مشخص پرداخته خواهد شد.

دو نوع جاذب انرژی در ارتباط با اهداف استاندارد مشخص شده است:

الف - نوع 1: در سامانه فردی توقف سقوط که با توجه به نصب آن، فاصله بالقوه سقوط آزاد می تواند به حداکثر m 1٫8 محدود شود، بکار می رود و در صورتی که سقوط اتفاق بیفتد، نیروی توقف سقوط حداکثر به kN 4 محدود می شود.

ب- نوع 2: در سامانه فردی توقف سقوط که با توجه به نصب آن، فاصله بالقوه سقوط آزاد می تواند به حداکثر m 4، محدود شود، بکار می رود و در صورتی که سقوط اتفاق بیفتد ، نیروی توقف سقوط حداکثر به 6kN محدود می شود.

این استاندارد فقط برای لنیاردها و جاذب های انرژی تک نفره با جرم کل کمتر از Kg 100، کاربرد دارد.

یاد آوری - توصیه می شود کاربران تجهیزات حفاظت در برابر سقوط، که جرم کل آنها( با احتساب ابزار و تجهیزات از 100Kg بیشتر می شود، از تولید کننده درباره مناسب بودن تجهیزات مشاوره بگیرند، چرا که ممکن است به آزمون های بیشتری نیاز باشد .

برای اهداف این استاندارد، ممکن است جاذب انرژی به صورت یکپارچه با لنیارد یا هارنس تمام تنه و یا به صورت جداگانه عرضه شود.

این استاندارد در موارد زیر کاربرد ندارد

الف - سامانه های فردی توقف سقوط که شامل لنیاردهای فاقد جاذب انرژی یا فاقد ابزاری برای مستهلک کردن انرژی باشد.

ب- لنیاردها و جاذب های انرژی مخصوص که با اجزای سامانه فردی توقف سقوط مطابق شرایط استاندارد ملی شماره 4-10302 یکپارچه شده اند ( به عنوان مثال فقط می توانند با تخریب و یا ابزار خاص جدا شوند).

ادامه این استاندارد را میتوانید از لینک زیر دانلود کنید.