استاندارد لیزرها و تجهیزات مرتبط با لیزر روش های آزمون برای تعیین پهنا، زوایای واگرایی و نسبت انتشار پرتو لیزر قسمت اول: پرتوهای استیگماتیک و آستیگماتیک ساده ISIRI 11710-1

پیش گفتار

استاندارد" ليزرها و تجهیزات مرتبط با لیزر روش های آزمون برای تعیین پهنا، زوایای واگرایی و نسبت انتشار پرتو لیزر قسمت اول: پرتوهای استیگماتیک و آستیگماتیک ساده" که پیش نویس آن در کمیسیون های مربوط توسط مؤسسه استاندارد و تحقیقات صنعتی ایران تهیه و تدوین شده و در یکصد و نود و چهارمین اجلاس کمیته ملی استاندارد مورخ 87 / 8 / 28 مورد تصویب قرار گرفته است، اینک به استناد بند یک ماده 3 قانون اصلاح قوانین و مقررات مؤسسه استاندارد و تحقیقات و صنعتی ایران، مصوب بهمن ماه 1371، به عنوان استاندارد ملی ایران منتشر می شود. برای حفظ همگامی و هماهنگی با تحولات و پیشرفت های ملی و جهانی در زمینه صنایع، علوم و خدمات، استانداردهای ملی ایران در مواقع لزوم تجدیدنظر خواهد شد و هر پیشنهادی که برای اصلاح و تکمیل این استانداردها ارائه شود، هنگام تجدیدنظر در کمیسیون فنی مربوط مورد توجه قرار خواهد گرفت. بنابراین، باید همواره از آخرین تجدیدنظر استانداردهای ملی استفاده کرد.

منبع و مأخذی که برای تهیه این استاندارد مورد استفاده قرار گرفته به شرح زیر است:

ISO 11146-1:2005, Lasers and laser-related equipment —Test methods for laser beam widths, divergence angles and beam propagation ratios —Part 1: Stigmatic and simple astigmatic beams

مقدمه

ویژگی های انتشار پرتو لیزر را می توان با استفاده از روش ممان مرتبه دوم با ده پارامتر مستقل توصیف کرد به استاندارد 3- ISO / TR11146 رجوع شود). اگرچه با توجه به تقارن زیاد، برای توصیف پرتوی بیشتر لیزرهای کاربردی به پارامترهای کمتری نیاز است. بیشتر لیزرهای کاربردی به علت طراحی تشدید کننده - هایشان پرتوهایی منتشر می کنند که استیگماتیک یا آستیگمات ساده هستند. این استاندارد، روش های اندازه گیری برای پرتوهای استیگماتیک و آستیگمات ساده را توصیف می کند و در استاندارد 2-11146 ISO روند اندازه گیری برای پرتوهای استیگماتیک عمومی تعیین شده است. برای پرتوهای ناشناخته باید روش استاندارد 2-11146 ISO به کار گرفته شود. پرتو بر اساس روش ممان مرتبه دوم توصیف می شود و همانگونه که در استاندارد 2-11146 ISO بیان شده است، تنها تقریب نزدیک محوری مورد قبول است. در استاندارد 3- ISO / TR11146 که یک گزارش فنی اطلاعاتی است و روش کسر زمینه و تصحیح مقدار جبرانی را شرح می دهد، شرح تئوری ویژگی ها و انتشار پرتو با توجه به طبقه بندی پرتوهای لیزر تعیین شده - است. در این استاندارد، از ممان مرتبه دوم توزیع چگالی توان (انرژی) برای تعیین پهن شدگی پرتو استفاده شده است.

ممکن است اندازه گیری مستقیم این كمیات از پرتو، در برخی منابع لیزر با مشکلاتی همراه باشد. در این موارد، ممکن است تا بدست آمدن نتیجه، از دیگر روشهای غیر مستقیم اندازه گیری ممان مرتبه دوم استفاده شود. در استاندارد 3- ISO / TR11146 ، سه روش متفاوت برای اندازه گیری پهنای پرتو و ارتباط آنها با روش های استفاده شده در این استاندارد شرح داده شده است. این روش ها عبارتند از:
- روش گشودگی متغیر؛ - روش لبه چاقوی متحرک؛
- روش شکاف متحرک. مشکل مربوط به وابستگی نتیجه اندازه گیری به محدود بودن حدود منطقه انتگرال گیری، با استفاده از یک تجربه بین المللی که در سال 1997 بدست آمد، ارزیابی و رسیدگی می شود. نتیجه این آزمون تجربی در طول تهیه این استاندارد در نظر گرفته شده است.

هدف و دامنه کاربرد

هدف از تدوین این استاندارد، تعیین روشهای اندازه گیری پهنای پرتو(قطر)، زوایای واگرایی و نسبت انتشار پرتو لیزر است. این استاندارد، تنها در خصوص پرتوهای استیگماتیک و آستیگماتیک ساده کاربرد دارد. برای پرتوهای آستیگماتیک عمومی و در مواردی که پرتو ناشناخته است، باید استاندارد 2-11146 ISO به کار برده شود.

ادامه این استاندارد را میتوانید از لینک زیر دانلود کنید.