استاندارد پروتزها و ارتزها - نقص عضو - قسمت دوم: روش توصیف باقی مانده های اندام در قطع اندام تحتانی ISIRI 12061-2

پیش گفتار

استاندارد پروتزها و ارتزها - نقص عضو - قسمت دوم: روش توصیف باقی مانده های اندام در قطع اندام تحتانی" که پیش نویس آن در کمیسیون های فنی مربوط تهیه و تدوین شده و در دویست و سی و هشتمین اجلاس کمیته ملی استاندارد مهندسی پزشکی مورخ 88 / 9 / 11 مورد تصویب قرار گرفته است، اینک به استناد بند یک ماده 3 قانون اصلاح قوانین و مقررات مؤسسه استاندارد و تحقیقات صنعتی ایران، مصوب بهمن ماه 1371، به عنوان استاندارد ملی ایران منتشر می شود. برای حفظ همگامی و هماهنگی با تحولات و پیشرفت های ملی و جهانی در زمینه صنایع، علوم و خدمات، استانداردهای ملی ایران در مواقع لزوم تجدیدنظر خواهد شد و هر پیشنهادی که برای اصلاح و تکمیل این استانداردها ارائه شود، هنگام تجدید نظر در کمیسیون فنی مربوط مورد توجه قرار خواهد گرفت. بنابراین، باید همواره از آخرین تجدیدنظر استانداردهای ملی استفاده کرد.

منبع و ماخذی که برای تهیه این استاندارد مورد استفاده قرار گرفته به شرح زیر است:

ISO 8548-2:1993, Prosthetics and orthotics -Limb deficiencies – Part 2: Method of describing lower amputation stumps

هدف و دامنه کاربرد

هدف از تدوین این استاندارد، تعیین روشی برای توصیف باقی مانده های اندام در قطع اندام تحتانی و نیز ثبت اطلاعات توصیفی مربوط به آنها می باشد.

مراجع الزامی

مدارک الزامی زیر حاوی مقرراتی است که در متن این استاندارد ملی ایران به آنها ارجاع داده شده است. بدین ترتیب آن مقررات جزئی از این استاندارد ملی ایران محسوب می شود. در صورتی که به مدرکی با ذکر تاریخ انتشار ارجاع داده شده باشد، اصلاحیه ها و تجدیدنظرهای بعدی آن مورد نظر این استاندارد ملی ایران نیست. در مورد مدارکی که بدون ذکر تاریخ انتشار به آنها ارجاع داده شده است، همواره آخرین تجدیدنظر واصلاحیه های بعدی آنها مورد نظر است. استفاده از مراجع زیر برای این استاندارد الزامی است:

1 - 2 استاندارد ملی ایران شماره 1 - 12061، پروتزها و ارتزها - نقص عضو قسمت اول : روش توصیف نقص عضو مادرزادی
2 - 2 استاندارد ملی ایران شماره 3502 ، اصطلاحات و پروتزها و ارتزها قسمت اول: اصطلاحات پروتزهای اندام ها و ارتزهای خارجی.
3 - 2 استاندارد ملی ایران شماره 3504، اصطلاحات پروتزها و ارتزها - قسمت سوم: ارتزهای خارجی

اصطلاحات و تعاریف

در این استاندارد اصطلاحات و تعاریف نوشته شده در استانداردهای ملی ایران شماره های 1 - 12061، 3502 و 3504 به کار می روند.

اندازه گیری باقی مانده های اندام در قطع اندام تحتانی

1 - 4 سطوح و صفحات معیار سطوح و صفحات معیار مربوط به هر سطح از قطع اندام، طبق بند های 4-1-1 و 4-1-2 مشخص می شوند.

1 - 1 - 4  سطوح معیار 1 - 1 - 1 - 4
سطح کشاله پروگزیمال ترین سطحی است که در آن اندازه گیری دور اندام می تواند به صورت عمود بر محور طولی ران، انجام شود.

2 - 1 - 1 - 4 سطح خط مفصلی داخلی سطحی است که قسمت داخلی صفحه استخوان درشت نئی"، در آن قرار می گیرد. در صورت وجود بدشکلی تثبیت شده در زانو، این سطح در بالاترین ناحیه ای خواهد بود که در آن اندازه گیری محیط باقی مانده اندام می تواند به صورت عمود بر محور طولی آن، انجام شود.
3 - 1 - 1 - 4 سطح انتهایی باقی مانده اندام ه ا سطح مربوط به انتهای باقی مانده اندام ، می باشد.
4 - 1 - 1 - 4 سطح کف زمین سطحی است که بیمار روی آن بدون کفش ایستاده است.
5 - 1 - 1 - 4 سطح باریک شدگی این سطح فقط در موارد مربوط به قطع بریدن) اندام بالای زانو و زیر زانو کاربرد دارد. این سطح در قسمت داخلی باقی مانده اندام، در نقطه ای قرار دارد که در آن، شکل شیب باقی مانده اندام تغییر محسوس یافته و تا انتهای آن ادامه می یابد.
6 - 1 - 1 - 4 حداقل سطح محیط 1 فقط در قطع عضوهای زانو و مچ پا، منظور سطح حداقل محیط اندازه گیری، می باشد.
7 - 1 - 1 - 4 سطح کوندیلارفمور" این سطح فقط در قطع (بریدن) از زانو توصیف می شود.
8 - 1 - 1 - 4 حداکثر سطح محیط انتهائی فقط در قطع عضو از مفصل مچ پا، منظور سطح حداکثر محیط اندازه گیری شده، می باشد.
2 - 1 - 4 صفحات معیار (فقط در قطع عضوهای ناکامل پا به کار میرود)

ادامه این استاندارد را میتوانید از لینک زیر دانلود کنید.