استاندارد پروتزها و ارتزها - نقص عضو - قسمت سوم: روش توصیف باقی مانده های اندام در قطع اندام فوقانی ISIRI 12061-3

پیش گفتار

استاندارد پروتزها و ارتزها - نقص عضو - قسمت سوم: روش توصیف باقی مانده های اندام در قطع اندام فوقانی" که پیش نویس آن در کمیسیون های فنی مربوط تهیه و تدوین شده و در دویست و سی و هشتمین اجلاس کمیته ملی استاندارد مهندسی پزشکی مورخ 88 / 9 / 11 مورد تصویب قرار گرفته است، اینک به استناد بند یک ماده 3 قانون اصلاح قوانین و مقررات مؤسسه استاندارد و تحقیقات صنعتی ایران، مصوب بهمن ماه 1371، به عنوان استاندارد ملی ایران منتشر می شود. برای حفظ همگامی و هماهنگی با تحولات و پیشرفت های ملی و جهانی در زمینه صنایع، علوم و خدمات، استانداردهای ملی ایران در مواقع لزوم تجدیدنظر خواهد شد و هر پیشنهادی که برای اصلاح و تکمیل این استانداردها ارائه شود، هنگام تجدید نظر در کمیسیون فنی مربوط مورد توجه قرار خواهد گرفت. بنابراین، باید همواره از آخرین تجدیدنظر استانداردهای ملی استفاده کرد.

منبع و مآخذی که برای تهیه این استاندارد مورد استفاده قرار گرفته به شرح زیر است:

ISO 8548-3:1993, Prosthetics and orthotics – Limb deficiencies -Part 3: Method of describing upper limb amputation stumps

هدف و دامنه کاربرد

هدف از تدوین این استاندارد، تعیین روشی برای توصیف اطلاعات توصیفی مربوط به آنها، می باشد.

مراجع الزامی

مدارک الزامی زیر حاوی مقرراتی است که در متن این استاندارد ملی ایران به آنها ارجاع داده شده است. بدین ترتیب آن مقررات جزئی از این استاندارد ملی ایران محسوب می شود. در صورتی که به مدرکی با ذکر تاریخ انتشار ارجاع داده شده باشد، اصلاحیه ها و تجدیدنظرهای بعدی آن مورد نظر این استاندارد ملی ایران نیست. در مورد مدارکی که بدون ذکر تاریخ انتشار به آنها ارجاع داده شده است، همواره آخرین تجدیدنظر واصلاحیه های بعدی آنها مورد نظر است. استفاده از مراجع زیر برای این استاندارد الزامی است:

1 - 2 استاندارد ملی ایران شماره 3502، اصطلاحات پروتزها و ارتزها - قسمت اول: اصطلاحات پروتزهای اندام ها و ارتزهای خارجی.
2 - 2 استاندارد ملی ایران شماره 3504، اصطلاحات پروتزها و ارتزها - قسمت سوم: ارتزهای خارجی
3 - 2 استاندارد ملی ایران شماره 1 - 12061، پروتزها و ارتزها - نقص عضو قسمت اول : روش توصیف نقص عضو مادرزادی

اصطلاحات و تعاریف

در این استاندارد، اصطلاحات و تعاریف نوشته شده در استانداردهای ملی ایران 3502، 3503 و 1 - 12061 به کار می روند.
اندازه گیری باقی مانده اندام در قطع اندام فوقانی 1 - 4 سطوح و صفحات معیار سطوح و صفحات معیار برحسب سطح قطع اندام در بندهای 4-1-1 و 4-1-2 شرح داده شده اند. بهتر است که اندازه گیری ها در وضعیت ایستاده و در حالتی که اندام بدون محدودیت آویزان است ، انجام شود.

سطوح معیار 1 - 1 - 1 - 4
سطح زیربغل: پروگزیمال ترین سطحی است که در آن، اندازه گیری پیرامون باقی مانده اندام می تواند به صورت عمود بر خط مرکزی بازو، انجام شود.

2 - 1 - 1 - 4 سطح اپی کونديل داخلى" منظور سطح مربوط به اپی کوندیل داخلی در استخوان بازو، می باشد.

3 - 1 - 1 - 4 سطح انتهایی باقی مانده اندام منظور، سطح مربوط به انتهای باقی مانده اندام ، می باشد.

4 - 1 - 1 - 4 سطح استیلوئید اولناره

منظور، سطح مربوط به نوک زائده استیلوئید اولنار در باقی مانده اندام در قطع اندام از ناحیه مفصل مچ دست و در اندام طرف مقابل، می باشد.

5 - 1 - 1 - 4 سطح انتهایی استخوان منظور، سطح مربوط به انتهای استخوان در باقی مانده های اندام در قطع اندام های ترانس هومرال و ترانس رادیال، میباشد.

6 - 1 - 1 - 4 سطح حداقل محيط  حداقل اندازه سطح محیط باقی مانده اندام در قطع اندام از مفصل آرنج، می باشد.

صفحات معیار

صفحه اولنار خلفي صفحه مربوط به قسمت خلفی تنه استخوان اولنا و به موازات خط مرکزی ساعد است، در حالتی که آرنج در وضعیت 90 درجه خم شده باشد.
2 - 2 - 1 - 4 صفحه چین قدامی آرنج صفحه عمود بر خط مرکزی ساعد، در سطح کریز قدامی آرنج و در حالتی که آرنج در وضعیت 90 درجه خم شده باشد.

ادامه این استاندارد را میتوانید از لینک زیر دانلود کنید.