استاندارد دندانپزشکی - سیلرهای کانال ریشه INSO-18029

پیش گفتار

استاندارد "دندانپزشکی - سیلرهای کانال ریشه" که پیش نویس آن در کمیسیون های مربوط توسط سازمان ملی استاندارد تهیه و تدوین شده است و در چهارصد و سی و ششمین اجلاس کمیته ملی استاندارد مهندسی پزشکی مورخ 1392 / 12 / 06 مورد تصویب قرار گرفته است، اینک به استناد بند یک ماده 3 قانون اصلاح قوانین و مقررات موسسه استاندارد و تحقیقات صنعتی ایران، مصوب بهمن ماه 1371، به عنوان استاندارد ملی ایران منتشر می شود.

برای حفظ همگامی و هماهنگی با تحولات و پیشرفت های ملی و جهانی در زمینه صنایع، علوم و خدمات، استانداردهای ملی ایران در مواقع لزوم تجدید نظر خواهد شد و هر پیشنهادی که برای اصلاح و تکمیل این استانداردها ارائه شود، هنگام تجدید نظر در کمیسیون فنی مربوط مورد توجه قرار خواهد گرفت. بنابراین، باید همواره از آخرین تجدید نظر استانداردهای ملی استفاده کرد.

منبع و ماخذی که برای تهیه این استاندارد مورد استفاده قرار گرفته به شرح زیر است:|

ISO 6876:2012, Dentistry –Root canal sealing materials

مقدمه موارد زیر باید هنگام استفاده از این استاندارد در نظر گرفته شوند:

- تصديق ادعای استریل بودن، از مسئولیتهای سازنده است. این استاندارد الزامات یا روش های آزمون سترون سازی را بیان نمی کند.

- اگر یک اثر درمانی در مورد سیلر ادعا شده است، انتظار می رود خلوص و سترون بودن اجزا، با دستوردارویی مرتبط یا با قوانین ملی ذیربط مطابقت داشته باشد.

- روشهای آزمون کمی و کیفی مربوط به عدم وجود ریسک های غیرقابل قبول زیستی شامل این استاندارد نیستند. اما پیشنهاد می شود که جهت تشخیص چنین ریسک های زیستی به استاندارد ملی ایران شماره 4300 و 7405 ISO مراجعه شود.

هدف و دامنه کاربرد

هدف از تدوین این استاندارد، بیان الزامات و روش های آزمون سیلرهای کانال ریشه (مواد مهر و موم کننده کانال ریشه (اندودنسی) می باشد که ممکن است با یا بدون کمک رطوبت گیرش یابد و برای پر کردن دایمی کانال ریشه با یا بدون کمک مخروط های مخصوص پر کردن ریشه مورد استفاده قرار گیرد.

این استاندارد فقط برای سیلرهای مورد استفاده به منظور ارتوگرید، یعنی پرکننده هایی که از سمت تاج یک دندان قرار داده می شود، کاربرد دارد. روش های آزمون کمی و کیفی مربوط به عدم وجود ریسکهای غیرقابل قبول زیستی شامل این استاندارد نیستند. اما پیشنهاد می شود که جهت تشخیص چنین ریسک های زیستی به استاندارد ملی ایران شماره 4300 و 7405 ISO مراجعه شود. 

ادامه این استاندارد را میتوانید از لینک زیر دانلود کنید.