راهنمای انتخاب دوچرخه ورزشی مناسب

از دوچرخه ورزشی برای چه کاری می توان استفاده کرد؟

از دوچرخه ورزش می توان برای تمرینات پایه تناسب اندام ، تمرینات ورزشی برای دوچرخه سواران حرفه ای ، توانبخشی اندام تحتانی یا انجام تست استرس قلبی - ریوی استفاده کرد.

o تناسب اندام: دوچرخه ورزشی به شرطی که مرتباً از آن استفاده شود دستگاهی عالی برای تناسب اندام پایه است. می تواند در خانه برای بازیابی آمادگی جسمانی ، برای تمرینات ورزشی و برای ایجاد عضله بدون آسیب به مفصل استفاده شود. همچنین همراه با یک رژیم غذایی مناسب ، می تواند به شما در سوزاندن چربی و لاغر شدن کمک کند. برای این نوع دوچرخه سواری ورزشی ملایم ، از دوچرخه ورزشی ثابت ایستاده استفاده می شود.

o تمرین ورزشی: اگر از دوچرخه ورزشی برای تمرینات ورزشی یا برای گرم کردن دوچرخه سواران حرفه ای استفاده شود ، قدرت پدال زدن به یک عامل اساسی تبدیل می شود. برای آزاد کردن حداکثر قدرت پدال ، پشت کاربر باید به سمت جلو خم شود.
o توانبخشی اندام تحتانی: اگر از دوچرخه ورزشی برای توانبخشی اندام تحتانی به دنبال جراحت یا جراحی استفاده شود ، راحتی در نشستن از قدرت پدال زدن اهمیت بیشتری دارد. از این رو در این حالت صاف بودن پشت توصیه می شود. موقعیت نشسته روی صندلی نیز مناسب است ، به خصوص برای کاهش استرس بر روی مهره های کمر و کاهش درد کمر.

o تست ورزش قلبی - ریوی: در این حالت از دوچرخه ورزشی برای تست حداکثر عملکرد قلبی ریوی یک بیمار استفاده می شود. این آزمایش تحت نظارت یک متخصص ریه یا قلب انجام می شود. این کار در یک دوچرخه ارگومتری (یا تردمیل) با یک دوره گرم کردن و به دنبال آن افزایش تدریجی قدرت برای رسیدن به حداکثر ظرفیت بیمار انجام می شود. 

چه وسایل جانبی و ویژگی هایی را باید برای دوچرخه ورزشی انتخاب کنم؟

هنگام انتخاب دوچرخه ورزشی ، بسته به کاربردی که می خواهید از آن استفاده کنید ، باید چندین ویژگی را در نظر بگیرید. این موارد شامل تنظیم صندلی و میله های دستی ، نوع سیستم مقاومت ، نوع کنسول و پارامترهای اندازه گیری شده و برنامه های آموزشی مختلف است.

o صندلی و میله های دست: تنظیم صندلی و میله های دست مهم است زیرا راحتی کاربر را تضمین کنند. مدل های صندلی و میله های دستی را به شما توصیه میکنیم که از نظر ارتفاع قابل تنظیم هستند.

o سیستم های مقاومت: بین سیستم مقاومت مغناطیسی کلاسیک (دستی یا برقی) و سیستم مقاومت الکترومغناطیسی ، که بیشتر برای دوچرخه سواران حرفه ای در نظر گرفته شده است ، تفاوت وجود دارد (به قسمت "کدام سیستم مقاومت را باید انتخاب کنم؟" مراجعه کنید).

o کنسول و پارامترهای اندازه گیری شده: کنسول نوعی داشبورد روی دوچرخه است که در زمان واقعی اطلاعات مربوط به عملکرد کاربر را به او می دهد. اگر دوچرخه ورزشی برنامه های آموزشی ارائه دهد ، این موارد را می توان از طریق کنسول انتخاب کرد (به قسمت "کدام کنسول را باید انتخاب کنم؟" مراجعه کنید).

o برنامه های آموزشی: برنامه های آموزشی موجود سطح دشواری متفاوتی را ارائه می دهند. برخی از برنامه های آموزشی متناسب با اهداف آموزشی ، تغییرات خودکار سطوح دشواری را ارائه می دهند (قسمت "کدام برنامه های آموزشی را باید انتخاب کنم؟" را ببنید).

کدام سیستم مقاومتی را باید انتخاب کنم؟

سه نوع سیستم مقاومتی وجود دارد که بسته به کاربردی که میخواهید از دوچرخه ورزشی خود داشته باشید ، می توانید از بین آنها انتخاب کنید: سیستم مقاومت مغناطیسی دستی ، سیستم مقاومت مغناطیسی موتوری و سیستم مقاومت الکترومغناطیسی.

o سیستم مقاومت مغناطیسی دستی: این سیستم به لطف چندین آهنربا که در هنگام افزایش مقاومت به هم نزدیک تر می شوند ، حرکت چرخ را کندتر می کند. این کار دشواری تمرین را برای کاربر افزایش می دهد. این افزایش مقاومت با چرخاندن یک ناب در قسمت جلوی دستگاه انجام می شود. این نوع مقاومت برای مبتدیان یا دوچرخه سواری گاه به گاه برای ورزش کاملاً مناسب است.

• مزایا: ارزان ، استفاده آسان.
• معایب: تعداد کم سرعت های موجود ، بدون برنامه تمرینی ، مناسب برای تعداد محدود ساعت استفاده در هفته ، کم کار تر ، پدال زدن کمتر.

o سیستم مقاومت مغناطیسی موتوری: این سیستم مانند سیستم قبلی است با فرق اینکه افزایش مقاومت با دست انجام نمی شود بلکه از کنسول دستگاه کنترل می شود. این نوع سیستم برای استفاده نسبتا منظم تر از دوچرخه مناسب است.

• مزایا: تعداد بیشتر سطوح مقاومت موجود ، سهولت استفاده با تنظیم مقاومت به طور مستقیم از کنسول ، برنامه های آموزشی موجود با اتصال از طریق Wifi یا بلوتوث ، یک دوچرخه پرکارتر که می تواند هشت ساعت در هفته کار کند.
• معایب: گرانتر از دوچرخه ورزشی با سیستم مقاومت مغناطیسی دستی.

سیستم مقاومت الکترومغناطیسی (یا ارگومتر دوچرخه): در این مدل، مقاومت از طریق کنسول و توسط الکترومغناطیس تأمین می شود و این باعث می شود ترمز دقیق تر و ساکت تر شود. این سیستم را می توان بر روی دوچرخه های بسیار پر کار ، به ویژه برای ورزشکاران حرفه ای مشاهده کرد.

• مزایا: تعداد بیشتر سطوح مقاومت موجود ، برنامه های آموزشی بی شمار ، روانی کار و راحتی بسیار بالا در استفاده ، دوچرخه بسیار سنگین و مقاوم با امکان استفاده 12 ساعت در هفته.
• معایب: گرانی.

کدام کنسول را باید انتخاب کنم؟

کنسول به شما امکان می دهد عملکرد کاربر را در زمان واقعی مشاهده کنید. اطلاعات اساسی مانند سرعت RPM ، مسافت ، متوسط کالری سوزانده در زمان را نشان می دهد. اینها همه پارامترهایی هستند که می توانند نقش انگیزشی قابل توجهی را برای کاربر بازی کنند.
این داده ها می توانند به روشی کم و بیش تعاملی نمایش داده شوند و کنسولی که انتخاب می کنید به نیازهای شما بستگی دارد.
برخی از دوچرخه های ورزشی همچنین ضربان قلب کاربر را نشان می دهند و به مانیتور ضربان قلب قفسه سینه مجهز هستند.

کدام برنامه های آموزشی را باید انتخاب کنم؟

برخی از دوچرخه های ورزشی می توانند با ارائه برنامه های مختلف به کاربر به او در سازماندهی تمرینات خود کمک کنند. نوع برنامه به آنچه شما می خواهید کار کنید بستگی دارد: هماهنگی و سرعت؛ استقامت و قدرت؛ ظرفیت هوازی یا افزایش آستانه بی هوازی شما. این برنامه ها غالباً تمرین هایی با فاصله زمانی دارند که روشی مناسب برای پیشرفت است.

o هماهنگی و سرعت: در اینجا هدف از برنامه این است که چگونه به طور موثری پدال بزنیم. سرعت، توانایی چرخاندن سریع پاها است. کار بر روی سرعت به بهبود هماهنگی برای عملکرد بهتر در طول تمرین کمک می کند.

o قدرت و استقامت عضلات: برای استقامت عضلات این برنامه شامل تکرار یک سری تمرینات مداوم با سرعت پدال زدن محدود است. اگر کار با سرعت را با کار بر روی تقویت عضلات ترکیب کنید ، قدرت خود را افزایش می دهید.

o افزایش آستانه بی هوازی: هدف از این برنامه کاهش تولید اسید لاکتیک در بدن در یک ضربان قلب معین به منظور افزایش آستانه بی هوازی است. در هنگام فعالیت بدنی زمانی که اکسیژن محدود می شود ، اسید لاکتیک در ماهیچه ها تشکیل می شود تا مقدار بیشتری انرژی را تأمین کند. هرچه تلاش بیشتر باشد ، انرژی بیشتری لازم خواهد بود و احتمالاً اسید لاکتیک بیشتری تولید می شود. آستانه بی هوازی ، که به عنوان "منطقه قرمز" نیز شناخته می شود ، آستانه ای است که فراتر از آن مقدار اسید لاکتیک تولید شده دیگر با مواد خنثی کننده موجود در ماهیچه ها از بین نمی رود. آستانه بی هوازی با سطح تمرین رابطه دارد: هرچه بالاتر باشد ، بهتر عمل خواهید کرد. به همین دلیل است که بسیاری دوست دارند با برنامه های تمرینی این آستانه را افزایش دهند خصوصاً ورزشکاران حرفه ای.