استاندارد تجهیزات جابجایی بیمار در آمبولانس جاده ای - قسمت ۱: کلیات سیستم های برانکارد و تجهیزات حمل بیمار - INSO 14194-1

پیش گفتار

استاندارد «تجهیزات جابجایی بیمار در آمبولانس های جاده ای – قسمت 1: کلیات سیستم های برانکارد و تجهیزات حمل بیمار» که پیش نویس آن در کمیسیون های مربوط بر مبنای پذیرش استانداردهای بین المللی به عنوان استاندارد ملی ایران به روش اشاره شده در مورد پ، بند 7، استاندارد ملی شماره 5 تهیه و تدوین شده، در ششصد و هشتادمین اجلاسیه کمیته ملی استاندارد مهندسی پزشکی مورخ 1396/5/2 تصویب شد. اینک این استاندارد به استناد بند یک ماده 3 قانون اصلاح قوانین و مقررات مؤسسه استاندارد و تحقیقات صنعتی ایران، مصوب بهمن ماه 1371، به عنوان استاندارد ملی ایران منتشر می شود.

استانداردهای ملی ایران بر اساس استاندارد ملی ایران شماره 5 (استانداردهای ملی ایران - ساختار و شیوه نگارش) تدوین می شوند. برای حفظ همگامی و هماهنگی با تحولات و پیشرفت های ملی و جهانی در زمینه صنایع، علوم و خدمات، استانداردهای ملی ایران در صورت لزوم تجدیدنظر خواهند شد و هر پیشنهادی که برای اصلاح و تکمیل این استانداردها ارائه شود، هنگام تجدیدنظر در کمیسیون های مربوط مورد توجه قرار خواهد گرفت. بنابراین، باید همواره از آخرین تجدیدنظر استانداردهای ملی ایران استفاده کرد.

این استاندارد جایگزین استاندارد ملی ایران شماره 4370: سال 1376 میشود. منبع و مأخذی که برای تهیه و تدوین این استاندارد مورد استفاده قرار گرفته به شرح زیر است:

BS EN 1865-1:2010+A1:2015, Patient handling equipment used in road ambulances - Part 1: General stretcher systems and patient handling equipment

مقدمه

این استاندارد شامل ویژگی ها برای موارد زیر می باشد:

• برانکار اصلی - کالسکه زیرین؛
• برانکار صندلی شو؛
• تشک انتقال؛
• ملافه انتقال؛
• برانکار اسکوپ؛
• تشک خلا و پمپ؛
• تخت ستون فقرات؛
• صندلی انتقال تاشو؛
• صندلی انتقال غیر تاشو.

سیستم های برانکار و تجهیزات حمل بیمار که در دامنه کاربرد این استاندارد قرار دارند، در آمبولانس های جاده ای به کار می روند.

این استاندارد، مرجع استاندارد 2014 :1789 EN می باشد، که الزامات طراحی و روش های آزمون برای آمبولانس های جادهای را که مربوط به بررسی الزامات این قبیل تجهیزات انتقال می باشند، مشخص می کند. این استاندارد یک قسمت از مجموعه استانداردهای ملی ایران شماره 14194 بوده که شامل استانداردهای زیر می باشد:

• قسمت 1: کلیات سیستم های برانکارد و تجهیزات حمل بیمار استاندارد حاضر)؛
• قسمت 2: برانکارهای دارای توان کمکی؛
• قسمت 3: برانکار با قابلیت بالا (ویژه بیمار سنگین وزن و یا درشت اندام)؛
• قسمت 4: صندلی انتقال تاشو بیمار؛
• قسمت 5: نگهدارنده برانکار.

هدف و دامنه کاربرد

هدف از تدوین این استاندارد، تعیین حداقل الزامات مربوط به طراحی و عملکرد برانکارها و سایر تجهیزات جابجایی بیمار که در آمبولانس های جاده ای برای جابجایی و حمل بیمار در نظر گرفته شده اند، می باشد. همچنین هدف از تدوین این استاندارد حصول اطمینان از ایمنی بیمار و به حداقل رساندن فعالیت فیزیکی مورد نیاز توسط کاربران در هنگام کار با تجهیزات می باشد.

فایل کامل این استاندارد را در ادامه دانلود نمایید: