استاندارد علائم هشدار دهنده مورد مصرف در زمینه بیهوشي و مراقبت هاي تنفسي: قسمت اول - علائم هشدار دهنده چشمي ISIRI -5832-1

مقدمه

کار کردن در اتاق هاي عمل و بخش هاي مراقبت ویژه جهت مراقبت و درمان بیماران وابستگي روزافزوني به تجهیزات پیدا کرده است و هشدار دهنده ها بكرات براي نمايش دادن وضعیت فيزيولوژيك بيمار و نیز نحوه عملکرد تجهیزات , مورد استفاده قرار مي گيرند. محتواي مرجع این استاندارد ملي با همكاري پزشكان , مهندسان و روانشناسان باليني تكميل شده است و در این استاندارد ملي در مورد جنبه هاي چشمي آن دسته از علایم هشدار دهنده که در بیهوشي و مراقبت هاي تنفسي استفاده میشوند بحث شده است. در این استاندارد ویژگی هشدار دهنده هاي داراي نشانگر چشمي و درجه فوریت(1) آنها تعيين مي شود تا ضمن قانونمند نمودن وضعیت فعلي و جلوگيري از افزایش بي رویه تعداد و نوع هشدار دهنده ها از بروز اشتباه جلوگیری شود و سر در گمي آن دسته از کادر بیمارستانی که مسئول مستقیم دستگاه هاي در حالت هشدار دادن نیستند ، به حداقل برسد.

پیشگفتار

استاندارد علائم هشدار دهنده مورد مصرف در زمینه بیهوشي و مراقبت هاي تنفسي: قسمت اول - علائم هشدار دهنده چشمي که توسط کمسیون هاي مربوط تهیه و تدوین شده در پنجاه و ششمین جلسه کمیته ملي استاندارد مهندسي پزشكي مورد تائید قرارگرفته است، اينك به استناد بند يك ماده 3 قانون اصلاح قوانین و مقررات مؤسسه استاندارد و تحقیقات صنعتي ايران مصوب بهمن ماه 1371 بعنوان استاندارد ملي ایران منتشر مي شود .

براي حفظ همگامي و هماهنگي با تحولات و پیشرفتهاي ملي و جهاني در زمينه صنایع ، علوم و خدمات استانداردهاي ملي ايران در مواقع لزوم تجدید نظر خواهد شد و هرگونه پیشنهادي که براي اصلاح یا تکمیل این استاندارد ارائه شود ، در هنگام تجدید نظر در کمیسیون فني مربوط مورد توجه قرار خواهد گرفت . بنابراین برای مراجعه به استانداردهاي ایران باید همواره از آخرین تجدید نظر آنها استفاده کرد . در تهیه و تدوین این استاندارد سعي شده است که ضمن توجه به شرایط موجود و نيازهاي جامعه، در حد امکان بین این استاندارد و استانداردهاي ملي کشورهاي صنعتي و پیشرفته هماهنگي ايجاد شود . منابع و ماخذي که براي تهیه این استاندارد بكار رفته بشرح زیر است :

1- ISO 9703-1 Anaesthesia and respiratory care alarm signals – part 1 : Visual alarm signals

2 - محمدي فر . محمدرضا ، فرهنگ یکاهاي اندازه گیري. موسسه استاندارد و تحقیقات صنعتي ايران 1379 .

هدف

هدف از تدوین این استاندارد تعيين ويژگي علايم هشدار دهنده دارای نشانگر چشمي و طبقه بندي درجه فوریت آنها مي باشد

دامنه کاربرد

این استاندارد فقط شامل ويژگي هاي آن دسته از علایم هشداردهنده چشمي است که در زمینه بیهوشي و مراقبت هاي تنفسي کاربرد دارد. اطلاعات ارایه شده در این استاندارد فقط شامل جنبه هاي چشمي علايم هشدار دهنده بوده و استاندارد ملي مربوط به جنبه هاي شنيداري علايم هشدار دهنده در زمینه بيهوشي و مراقبت هاي تنفسي , در استاندارد ملی ایران .........(1) مطرح شده است .

این استاندارد در موارد زیر کاربرد ندارد :

الف- تجهیزات پزشكي که داراي هشدار دهنده مي باشند ولي در زمينه بيهوشي و مراقبت هاي تنفسي بکار گرفته نمیشوند.

ب – شرايطي که موجب تشدید فعالیت هشدار دهنده ها میشود.

ج- روش هاي توليد علایم هشداردهنده.

د- تعيين حق تقدم (2) علایم هشداردهنده در دستگاههاي پزشكي

ادامه این استاندارد را میتوانید از لینک زیر دانلود کنید.