استاندارد دندانپزشکی - روش غربالگری اثر بالقوه فرسایش دهان شویه های بدون فلوراید بر روی بافت های سخت دندانی INSO 21002

پیش گفتار

استاندارد« " دندانپزشکی - روش غربالگری اثر بالقوه فرسایش دهان شویه های بدون فلوراید بر روی بافت های سخت دندانی» که پیش نویس آن در کمیسیون های مربوط توسط سازمان ملی استاندارد ایران تهیه و تدوین شده است و در پانصد و هفتاد و نهمین اجلاس کمیته ملی استاندارد مهندسی پزشکی مورخ 1395/ 1 / 31 مورد تصویب قرار گرفته است، اینک به استناد بند یک ماده 3 قانون اصلاح قوانین و مقررات موسسه استاندارد و تحقیقات صنعتی ایران، مصوب بهمن ماه 1371، به عنوان استاندارد ملی ایران منتشر می شود.
استانداردهای ملی ایران بر اساس استاندارد ملی ایران شماره 5 (استانداردهای ملی ایران - ساختار و شیوه نگارش) تدوین می شوند. برای حفظ همگامی و هماهنگی با تحولات و پیشرفت های ملی و جهانی در زمینه صنایع، علوم و خدمات، استانداردهای ملی ایران در مواقع لزوم تجدید نظر خواهد شد و هر پیشنهادی که برای اصلاح و تکمیل این استانداردها ارائه شود، هنگام تجدید نظر در کمیسیون فنی مربوط مورد توجه قرار خواهد گرفت. بنابراین، باید همواره از آخرین تجدید نظر استانداردهای ملی استفاده کرد.

منبع و ماخذی که برای تهیه این استاندارد مورد استفاده قرار گرفته به شرح زیر است:

ISO 28888: 2013, Dentistry -Screening method for erosion potential of oral rinses without fluoride on dental hard tissues

هدف و دامنه کاربرد

هدف از تدوین این استاندارد، تعیین روش غربالگری اثر فرسایش دهان شویه های بدون فلوراید بر روی بافت های سخت دندانی می باشد. نتایج این روش غربالگری، برای استفاده در مدل های فرسایش مینا وايا عاج دندان می تواند استفاده شود.

مراجع الزامی

در مراجع زیر ضوابطی وجود دارد که در متن این استاندارد به صورت الزامی به آنها ارجاع داده شده است. بدین ترتیب آن ضوابط جزئی از این استاندارد محسوب میشوند. در صورتی که به مرجعی با ذکر تاریخ انتشار ارجاع داده شده باشد، اصلاحیه ها و تجدیدنظرهای بعدی آن موردنظر این استاندارد الزام آور نیست. در مورد مراجعی که بدون ذکر تاریخ انتشار به آنها ارجاع داده شده است، همواره آخرین تجدیدنظر و اصلاحیه های این استاندارد الزام آور است.

روش آزمون

کلیات

خطر فرسایش مینا و عاج دندان به دلیل مواد دهان شویه باید مورد ارزیابی قرار بگیرد. در نظر است که این روش بتواند غربالگری اولیه ای از اثر بالقوه ایجاد فرسایش در ارتباط با دهان شویه غیر فلورایدی را تامین نماید

در مواردی که محصولی در آزمون غربالگری مردود می گردد، روش آزمونی که پیچیده تر و به شرایط کلینیکی نزدیکتر است، باید بکار رود.

حداکثر کاهش در pH حداکثر مجاز کاهش در pH در این روش آزمون باید 1٫0 باشد.

اگر کاهش در pH بیشتر از 10 تعیین شود ماده دهان شویه دهانی در این آزمون مردود می گردد.

در این حالت بهتر است از روش های آزمون پیچیده تری که نزدیک به شرایط کلینیکی محیط دهان می باشد به منظور بررسی بیشتر توان فرسایشی مطابق با استاندارد 16408 ISO،استفاده نمود.

ادامه این استاندارد را میتوانید از لینک زیر دانلود کنید.