استاندارد خودروهای جاده ای – وسایل محدود کننده سرعت ویژگی ها و روش های آزمون INSO-6484

پیش گفتار

استاندارد " خودروهای جاده ای – وسایل محدود کننده سرعت ویژگی ها و روش های آزمون" نخستین بار در سال 1381 تدوین شد. این استاندارد بر اساس پیشنهاده های رسیده و بررسی توسط سازمان ملی استاندارد ایران و تأیید کمیسیون های مربوط برای دومین بار مورد تجدیدنظر قرار گرفت و در پانصد و شصت و دومین اجلاسیه کمیته ملی استاندارد خودرو و نیرومحرکه مورخ 91 / 09 / 29 تصویب شد . اینک این استاندارد به استناد بند یک ماده 3 قانون اصلاح قوانین و مقررات استاندارد ملی استاندارد ایران، مصوب بهمن ماه، 1371 به عنوان استاندارد ملی ایران منتشر می شود.

برای حفظ همگامی و هماهنگی با تحولات و پیشرفت های ملی و جهانی در زمینه صنایع ، علوم و خدمات، استانداردهای ملی ایران در مواقع لزوم تجدید نظر خواهد شد و هر پیشنهادی که برای اصلاح و تکمیل این استانداردها ارائه شود، هنگام تجدید نظر در کمیسیون فنی مربوط مورد توجه قرار خواهد گرفت. بنابراین، باید همواره از آخرین تجدیدنظر استانداردهای ملی استفاده کرد. این استاندارد جایگزین استاندارد ملی ایران شماره : 6484 سال 1388 است

منابع و ماخذی که برای تهیه این استاندارد مورد استفاده قرار گرفته به شرح زیر است:

2002/85/EC:2002 , On the installation and use of speed limitation devices for certain categories of motor vehicles in the Community.

هدف

هدف از تدوین این استاندارد, تعیین ویژگی ها و روش آزمون وسایل محدود کننده سرعت بمنظور محدود سازی حداکثر سرعت جاده ای خودروهای سنگین مسافری و حمل کالا به منظور امنیت تردد در جاده ها و کاهش احتمال تصادف است.

دامنه کاربرد

این استاندارد در مورد استفاده از وسایل محدود کننده سرعت در خودروهایی است که دارای حداقل 4 چرخ و حداکثر سرعت طراحی بیش از 25 کیلومتر بر ساعت هستند و در مورد تمامی خودروهای موتوری گروه N2و N3 و M3 و M2 های بیش از 3 / 5 تن ، بر طبق تعریف در فصل سوم استاندارد ملی ایران به شماره 6924 کاربرد دارد .

وسایل نقلیه موتوری که حداکثر سرعت طراحی آن از سرعت تنظیمی اش کمتر میباشد نیاز به نصب دستگاههای محدود کننده سرعت ندارند .

ادامه این استاندارد را میتوانید از لینک زیر دانلود کنید.