استاندارد تجهیزات بیهوشی و تنفسی- مبدل های گرما و رطوبت (HMEs) به منظور مرطوب سازی گازهای دمیده شده به انسان - قسمت ۱: مبدل های گرما و رطوبت (HMEs) برای استفاده در حداقل حجم جاری ۲۵۰ میلی لیتر INSO-ISO-9360-1

پیش گفتار

استاندارد " تجهیزات بیهوشی و تنفسی- مبدل های گرما و رطوبت (HMEs) به منظور مرطوب سازی گازهای دمیده شده به انسان - قسمت 1: مبدل های گرما و رطوبت (HMEs) برای استفاده در حداقل حجم جاری 250 میلی لیتر" که پیش نویس آن در کمیسیون فنی مربوط، توسط سازمان ملی استاندارد و تحقیقات صنعتی ایران، بر مبنای روش تنفيذ مورد اشاره در راهنمای 1- ISO / IEC Guide21 پذیرش منطقه ای یا ملی استاندارد های " بین المللی/ منطقه ای" و دیگر مدارک استاندارد ) به عنوان استاندارد ملی ایران ، تهیه شده و در سیصد و بیست و هفتمین اجلاسیه کمیته ملی استاندارد مهندسی پزشکی مورخ 1390 / 11 / 23 مورد تصویب قرار گرفته است اینک به استناد بند یک ماده 3 قانون اصلاح قوانین و مقررات سازمان استاندارد و تحقیقات صنعتی ایران، مصوب بهمن ماه 1371، به عنوان استاندارد ملی ایران منتشر می گردد. برای حفظ همگامی و هماهنگی با تحولات و پیشرفتهای ملی و جهانی در زمینه صنایع، علوم وخدمات، استانداردهای ملی ایران در مواقع لزوم تجدیدنظر خواهد شد و هر پیشنهادی که برای اصلاح یا تکمیل این استانداردها ارائه شود، در هنگام تجدیدنظر در کمیسیون فنی مربوط، موردتوجه قرار خواهد گرفت. بنابراین همواره از آخرین تجدیدنظر آنها استفاده خواهد شد.

این استاندارد ملی بر اساس پذیرش استاندارد بین المللی به شرح زیر است:

ISO 9360-1:2000 : Anaesthetic and respiratory equipment - Heat and moisture exchangers (HMEs) for humidifying respired gases in humans - Part 1:HMEs for use with minimum tidal volumes of 250 ml.

هدف و دامنه کاربرد

این استاندارد ملی، براساس پذیرش استاندارد بین المللی 2000 :1-9360 ISO تدوین شده است. هدف از تدوین این استاندارد تعیین الزاماتی برای مبدل های گرما و رطوبت (HMEs) دارای صافی های سیستم تنفسی است که به منظور مرطوب ساختن گازهای دمیده شده به بیمارانی که حجم جاری آنها معادل یا بیشتر از 250 میلی لیتر می باشد، در نظر گرفته شده است. این وسیله دارای حداقل یک مجرای اتصال به ماشین است و این استاندارد روش های آزمونی برای ارزیابی آن ارائه می دهد.

مراجع الزامی

مدارک الزامی زیر حاوی مقرراتی است که در متن این استاندارد ملی ایران به آن ها ارجاع داده شده است. بدین ترتیب آن مقررات، جزیی از این استاندارد ملی ایران محسوب می شود. در صورتی که به مدرکی با ذکر تاریخ انتشار ارجاع داده شده باشد، اصلاحیه ها و تجدید نظرهای بعدی آن مورد نظر این استاندارد ملی ایران نیست. در مورد مدارکی که بدون ذکر تاریخ انتشار به آن ها ارجاع داده است، همواره آخرین تجدید نظرها و اصلاحیه های بعدی آن ها مورد نظر است.

ادامه این استاندارد را میتوانید از لینک زیر دانلود کنید.