استاندارد تجهیزات تمرینی ثابت - قسمت ۱: الزامات ایمنی عمومی و روش های آزمون INSO-10423-1

پیش گفتار

استاندارد " تجهیزات تمرینی ثابت - قسمت 1: الزامات ایمنی عمومی و روش های آزمون " نخستین باردر سال 1387 تدوین شد. این استاندارد براساس پیشنهادهای رسیده و بررسی توسط سازمان ملی استاندارد ایران و تأیید کمیسیون های مربوط برای اولین بار مورد تجدید نظر و در پانصد و دوازدهمین اجلاس کمیته ملی استاندارد مهندسی پزشکی مورخ 94 / 7 / 6 تصویب شد. اینک این استاندارد به استناد بند یک ماده 3 قانون اصلاح قوانین و مقررات مؤسسه استاندارد و تحقیقات صنعتی ایران، مصوب بهمن ماه، 1371 به عنوان استاندارد ملی ایران منتشر میشود.

برای حفظ همگامی و هماهنگی با تحولات و پیشرفتهای ملی و جهانی در زمینه صنایع، علوم وخدمات، استانداردهای ملی ایران در صورت لزوم تجدید نظر خواهد شد . هر گونه پیشنهادی که برای اصلاح و تکمیل این استاندارد ارائه شود، هنگام تجدید نظر در کمیسیون فنی مربوط مورد توجه قرار خواهد گرفت. بنابراین، باید همواره از آخرین تجدید نظر استاندارد های ملی استفاده کرد.

این استاندارد جایگزین استاندارد ملی ایران شماره 1-10423: سال 1387 است.

منبع و ماخذی که برای تهیه این استاندارد مورد استفاده قرار گرفته به شرح زیر است:

ISO 20957-1 : 2013, Stationary Training Equipment-Part 1 : General safety requirements and test methods

مقدمه

این استاندارد ملی ایران الزامات ایمنی برای تمام تجهیزات تمرینی ثابت قابل کاربرد را تعیین می کند. برای انواع تجهیزات ویژه، این الزامات همراه با الزامات استانداردهای ویژه که به صورت قسمت های تکمیلی این استاندارد منتشر شده اند، تکمیل شده یا تغییر داده می شوند. در صورتی که استاندارد ویژه از سری استانداردهای ملی 10423 وجود داشته باشد، از این استاندارد نباید به تجهیزات تمرینی ثابت - قسمت 1: الزامات ایمنی عمومی و روش های آزمون

هدف و دامنه کاربرد

هدف از تدوین این استاندارد ملی ایران، تعیین الزامات ایمنی عمومی و روشهای آزمون برای تجهیزات تمرینی ثابت می باشد مگر در مواردی که در دیگر قسمتهای این استاندارد تغییر داده شود. این استاندارد جنبه های زیست محیطی را نیز پوشش می دهد.

این استاندارد همچنین یک سیستم طبقه بندی را تعیین می کند. به بند 4 مراجعه شود.)

این استاندارد برای کلیه تجهیزات تمرینی ثابت که در زیر بند 3-1 تعریف شده اند کاربرد دارد. این تجهیزات برای استفاده در محلهای تمرین سازمان ها از قبیل تشکل های ورزشی ، موسسات آموزشی، هتل ها، سالن های ورزشی، باشگاهها و مکان های ورزشی، مراکز توانبخشی و کارگاه های ورزشی (کلاس S و 1) می باشند که دسترسی و کنترل خصوصا" توسط مالک (مسئول قانونی دستگاه انجام می شود. همچنین این تجهیزات برای استفاده خانگی (کلاس H) و دیگر انواع تجهیزات شامل تجهیزات محرک موتوری کاربرد دارد.

الزامات استانداردهای ویژه بر الزامات این استاندارد عمومی مقدم می باشد.

چنانچه تجهیزات تمرینی ثابت برای کودکان زیر 14 در نظر گرفته شده باشد، سایر استانداردها کاربرد دارد، مگر این که تجهیزات تمرینی ثابت برای منظور های آموزشی در مدرسه ها و سایر موضوعات آموزشی برای کودکان تحت بازرسی معلمان بزرگسال تایید صلاحیت شده باشند.

این استاندارد برای تجهیزات تمرینی ثابت برای استفاده در محیط باز بدون نظارت از قبیل دسترسی آزادانه کاربرد ندارد.

یادآوری 1- در صورتی که استفاده کننده نیازهای ویژه توانبخشی پزشکی، ناتوانی دارد، مالک(شخص دارای مسئولیت قانونی) یک ارزیابی ریسک مشخص برای تعیین استفاده ایمن را انجام دهد و در صورت ضرورت اطمینان دهد کارکنان آموزش دیده برای نظارت فعالیت حضور داشته باشند.

یادآوری 2- در مواقعی که تجهیزات تمرینی ثابت به منظور استفاده های پزشکی به کار می روند با توجه به مقررات دایرکتیو شورای دایرکتیو 14 ژوئن 1993 بر روی تخمین قانون های اعضای مربوط به وسایل پزشکی با دایرکتیو EEC/ 93 / 42 به اضافه الزامات این استاندارد برای آن مد نظر قرار می گیرند.

ادامه این استاندارد را میتوانید از لینک زیر دانلود کنید.