استاندارد دندانپزشکی - پلیمرهای پایه - قسمت ۱: پلیمرهای پایه دندان مصنوعی ISIRI 12228-1

پیش گفتار

استاندارد « دندانپزشکی - پلیمرهای پایه - قسمت 1: پلیمرهای پایه دندان مصنوعی» نخستین بار در سال 1388 تدوین شد. این استاندارد بر اساس پیشنهادهای رسیده و بررسی توسط سازمان ملی استاندارد و تایید کمیسیون های مربوط برای اولین بار مورد تجدید نظر قرار گرفت و در چهارصد و هفتاد و یکمین اجلاس کمیته ی ملی استاندارد مهندسی پزشکی مورخ 1393 / 11 / 13 ، تصویب شد اینک این استاندارد به استناد بند یک ماده 3 قانون اصلاح قوانین و مقررات استاندارد و تحقیقات صنعتی ایران مصوب بهمن ماه 1371، به عنوان استاندارد ملی ایران منتشر می شود. برای حفظ همگامی و هماهنگی با تحولات و پیشرفت های ملی و جهانی در زمینه صنایع، علوم و خدمات، استانداردهای ملی ایران در مواقع لزوم تجدید نظر خواهد شد و هر گونه پیشنهادی که برای اصلاح یا تکمیل این استاندارد ارائه شود، هنگام تجدید نظر در کمیسیون فنی مربوط مورد توجه قرار خواهد گرفت. بنابراین باید همواره از آخرین تجدید نظر استانداردهای ملی ایران استفاده کرد.

این استاندارد جایگزین استاندارد ملی ایران شماره 1-12228، سال 1388 می شود. منبع و مأخذی که برای تهیه این استاندارد به کار رفته به شرح زیر است:

ISO 20795-1: 2013, Dentistry - Base polymers Part 1: Denture base polymers

هدف و دامنه کاربرد

هدف از تدوین این استاندارد، تقسیم بندی پلیمرها و کوپلیمرهای پایه دندان مصنوعی و تعیین الزامات آنها می باشد. ارایه روشی برای طبقه بندی پلیمرها وكوپلیمرهای پایه دندان مصنوعی و تعیین الزامات آنها و همچنین تعیین روش های آزمون مورد استفاده برای انطباق با این الزامات است.

این استاندارد در تعیین الزامات نشانه گذاری و بسته بندی محصولات و دستورالعمل های تهیه شده برای استفاده از این مواد، کاربرد دارد این استاندارد برای پلیمرهای پایه دندان مصنوعی که تولید کننده ادعای مقاومت ضربه ای بهبود یافته آن را دارد، کاربرد دارد.

اگر چه این استاندارد تولید کنندگان را از اعلام جزئیات این ترکیب بی نیاز می کند و اما باید به قوانین موجود در مراجع ملی یا بین المللی توجه کنند.

این استاندارد برای پلیمرهای پایه دندان مصنوعی به شرح زیر، کاربرد دارد:

الف- پلی استرهای آکریلیک اسید)؛ ب- پلی استرهای استخلافی آکریلیک اسید)؛ پ- پلی استر های وینیل) ت- پلی استایرن ث- پلی استرهای متا آکریلیک اسید)، اصلاح شده با لاستیک؛ ج- پلی کربناتهاء چ- پلی سولفون ها؛ ح- پلی استرهای دی متا آکریلیک اسید)؛ خ- پلی استال ها( پلی اکسی متیلن)؛ د- کوپلیمرها یا ترکیب پلیمرهای فهرست شده از قسمت الف تا خ.

مراجع الزامی

مدارک الزامی زیر حاوی مقرراتی است که در متن این استاندارد به آنها ارجاع داده شده است. بدین ترتیب آن مقررات، جزئی از این استاندارد محسوب می شود. در مورد مراجع دارای تاریخ چاپ و/یا اصلاحیه ها و تجدید نظر های بعدی این مدارک مورد نظر نیست. معهذا بهتر است کاربران ذینفع این استاندارد، امکان آخرین اصلاحیه ها و تجدید نظر های مدارک الزامی زیر را مورد بررسی قرار دهند. در مورد مراجع بودن تاریخ چاپ و ایا تجدید نظر، آخرین چاپ و یا تجدید نظر آن مدارک الزامی ارجاع شده است مورد نظر است. استفاده از مراجع زیر برای کاربرد این استاندارد الزامی است:

1 - 2 استاندارد ملی ایران شماره 1728، سال 1381: آب مورد مصرف در آزمایشگاه

2 - 2 استاندارد ملی ایران شماره 3026، سال 1376: تعیین ثبات رنگ مواد پلیمری دندانپزشکی.

3 - 2 استاندارد ملی ایران شماره 9675، سال 1386: مشخصات هندسی محصول GPS وسیله اندازه گیری ابعادی - طرح و مشخصات اندازه شناختی ساعت های اندازه گیری مکانیکی

4 - 2 استاندارد ملی ایران شماره 11791، سال 1387: دندانپزشکی - دندان های مصنوعی برای پروتزهای دندانی - ویژگیها و روش های آزمون

2-5 ISO 1942, Dentistry- Vocabulary

2-6 ISO 8601, Data elements and interchange formats-Information interchangeRepresentation of dates and times

اصطلاحات و تعاریف

در این استاندارد اصطلاحات و تعاریف ارائه شده در استاندارد 1942 ISO به همراه تعاریف زیر کاربرد دارد.

مواد با قابلیت خود پلیمریزاسیون محصولاتی با قابلیت پلیمریزاسیون به وسیله آغازگرهای شیمیایی است و برای کامل تر شدن پلیمریزاسیون آنها نیازی به دمای بالاتر از 65 درجه سلسیوس نمی باشد.

ماده کپسولی (کپسول شده) ماده ای شامل دو جزء یا بیشتر که به طور جداگانه در یک ظرف نگهداری میشوند. تا هنگام استفاده، با هم مخلوط شده و به طور مستقیم مصرف شوند.

ادامه این استاندارد را میتوانید از لینک زیر دانلود کنید.