استاندارد اپتیک و فوتونیک تمام نگاری قسمت 2:روش های اندازه گیری مشخصه های ثبت تمام نگار INSO 13018-2

۲۹ مهر ۱۳۹۹

۰
۷۳۱

پیش گفتار

استاندارد « اپتیک و فوتونیک – تمام نگاری قسمت 2:روش های اندازه گیری مشخصه های ثبت تمام نگار » که پیش نویس آن در کمیسیون های مربوط بر مبنای پذیرش استانداردهای بین المللی به عنوان استاندارد ملی ایران به روش اشاره شده در مورد الف، بند 7، استاندارد ملی ایران شماره 5 تهیه و تدوین شده، در ششصد و سی و یکمین اجلاسیه کمیته ملی استاندارد مهندسی پزشکی مورخ 96 / 08 / 06 تصویب شد. اینک این استاندارد به استناد بند یک ماده 3 قانون اصلاح قوانین و مقررات مؤسسه استاندارد و تحقیقات صنعتی ایران، مصوب بهمن ماه 1371، به عنوان استاندارد ملی ایران منتشر می شود. استانداردهای ملی ایران بر اساس استاندارد ملی ایران شماره 5 (استانداردهای ملی ایران - ساختار و شیوه نگارش) تدوین می شوند. برای حفظ همگامی و هماهنگی با تحولات و پیشرفت های ملی و جهانی در زمینه صنایع، علوم و خدمات، استانداردهای ملی ایران در صورت لزوم تجدیدنظر خواهند شد و هر پیشنهادی که برای اصلاح یا تکمیل این استانداردها ارائه شود، در هنگام تجدیدنظر در کمیسیون فنی مربوط، مورد توجه قرار خواهد گرفت. بنابراین، باید همواره از آخرین تجدیدنظر استانداردهای ملی ایران استفاده کرد.

این استاندارد ملی بر مبنای پذیرش استاندارد بین المللی زیر به روش «معادل یکسان» تهیه و تدوین شده و شامل ترجمه تخصصی کامل متن آن به زبان فارسی می باشد و معادل یکسان استاندارد بین المللی مزبور است:

ISO 17901-2: 2015, first edition, Optics and photonics- Holography- Part 2: Methods for measurement of hologram recording characteristics

مقدمه

تمام نگار یک وسیله اپتیکی با استفاده از تداخل است و در حوزه های مختلف قابل کاربرد است. برای دانستن مشخصه های نوردهی موادی که قرار است تمام نگار در آن ثبت شود، کافی است در ابتدا تمام نگار تحت شرایط متداول ثبت شود و بعد از آن با اندازه گیری بازده پراش، مقادیر عددی که مشخصه های نوردهی را ارائه می دهند ایجاد گردند. هر چند اصطلاحات مربوط به تمام نگار و روش اندازه گیری پارامترهای بحرانی ارزیابی (بازده پراش، انتخاب زاویه، طول موج انتخابی مربوط به مشخصه های اپتیکی در استاندارد 17901 - 1 ISO مشخص شده اند، اما هیچ قید و شرطی تحت عنوان شرایط مربوط به ثبت تمام نگار یا راه محاسبه مقادیر عددی وجود ندارد. بنابراین، هدف تدوین این استاندارد تهیه اصطلاحات و روش اندازه گیری مربوط به مشخصه های نوردهی تمام نگار می باشد. این استاندارد قصد ندارد هیچ گونه محدودیتی در ارتباط با فرایند ساخت تمام نگار ایجاد کند. "این استاندارد یک قسمت از مجموعه استانداردهای ملی ایران شماره 13018 است" و سایر قسمت های این مجموعه عبارتند از:

- قسمت 1: روش های اندازه گیری بازده پراش و مشخصه اپتیکی تمام نگارها؛

هدف و دامنه کاربرد

هدف از تدوین این استاندارد، تعیین اصطلاحات و روش اندازه گیری مشخصه های نوردهی (منحنی مشخصه نوردهی، نوردهی در نصف حداکثر، مقدار R، و دامنه مدولاسیون ضریب شکست) برای تمام نگاری است که به وسیله تداخل دو دسته باریکه نور ثبت می شود. ماده تمام نگاری که اندازه گیری ها روی آن انجام می شود، به هیچ مورد خاصی محدود نمی شود. این استاندارد قصد ندارد هیچ گونه محدودیتی در ارتباط با فرآیند ساخت ایجاد کند.

مراجع الزامی

در مراجع زیر ضوابطی وجود دارد که در متن این استاندارد به صورت الزامی به آنها ارجاع داده شده است. بدین ترتیب، آن ضوابط جزئی از این استاندارد محسوب می شوند. در صورتی که به مرجعی با ذکر تاریخ انتشار ارجاع داده شده باشد، اصلاحیه ها و تجدیدنظر های بعدی آن برای این استاندارد الزام آور نیست. در مورد مراجعی که بدون ذکر تاریخ انتشار به آنها ارجاع داده شده است، همواره آخرین تجدیدنظر و اصلاحیه های بعدی برای این استاندارد الزام آور است. استفاده از مراجع زیر برای کاربرد این استاندارد الزامی است:

ISO 15902, Optics and photonics- Diffractive optics- Vocabulary

استاندارد ملی ایران شماره 1-13018: سال 1396، عنوان: اپتیک و فوتونیک- تمام نگاری - قسمت 1: روش های اندازه گیری بازده پراش و مشخصه های اپتیکی مربوط به تمام نگارها.