چگونه یک اندوسکوپ مناسب انتخاب کنیم؟

اندوسکوپ پزشکی به شما امکان می دهد تا درون یک اندام ، یک مجرای طبیعی یا یک حفره از بدن انسان را به تصویر بکشید. این وسیله به طور کلی شامل یک میله کم و بیش انعطاف پذیر است که بسته به ساختار آناتومیک مورد بررسی ، می تواند اندازه و قطرهای مختلفی داشته باشد.

انواع مختلف اندوسکوپ ها چیست؟

اندوسکوپی یک تکنیک کم تهاجمی برای تشخیص و جراحی است. اندوسکوپی را می توان با وارد کردن آن از طریق دهان هنگام بررسی معده و  لوله های برونشیال ، از طریق سوراخ بینی برای حفره های بینی، تارهای صوتی و یا سینوس ها و از طریق مقعد برای به بررسی روده انجام داد. برای معاینات دیگر ، گاهی اوقات لازم است برای ورود اندوسکوپ برشهای کوچکی  ، به عنوان مثال در ناحیه شکم (لاپاروسکوپی) انجام شود.

سه نوع اصلی اندوسکوپ وجود دارد:

• اندوسکوپ نوری سخت: یک میله سخت همراه با لنز است. در یک انتهای اندوسکوپ لنز و در انتهای دیگر چشمی و یک سوکت برای اتصال منبع نور وجود دارد. همچنین می توان یک کمرا هد را به آن متصل کرد.
• فیبروسکوپ (یا اندوسکوپ نوری انعطاف پذیر): بر اساس همان  اندوسکوپ های نوری سخت کار می کند با این تفاوت که تیوب آن انعطاف پذیر است زیرا  از تکنولوژی فیبر نوری در آن استفاده شده است. این کار دسترسی به نواحی سینوسی مانند قسمت های خاصی از حنجره را آسان تر می کند. از طرف دیگر ، به دلیل لوله نازک ، انعطاف پذیر و آسیب پذیرتر آن ، استفاده از فیبروسکوپ نیاز به ظرافت بیشتری دارد.
• اندوسکوپ ویدیویی: لوله معمولاً انعطاف پذیر است و در انتهای آن یک سنسور CCD وجود دارد که امکان دستیابی به تصاویر ویدیویی را فراهم می کند. برای برخی از کاربرد های خاص (مانند پولیپکتومی ، انوکلیشن پروستات و غیره) ، تیوب ممکن است یک یا چند کانال کار برای ابزارهای اندوسکوپی داشته باشد. کار با یک اندوسکوپ ویدیویی به خصوص به دلیل شکنندگی سنسور CCD انتهای آن باید با ظرافت بسیار صورت گیرد. برخی از لارنگوسکوپ های ویدیویی می توانند سخت باشند. ویدیو لارنگوسکوپ های سخت  از یک تیغه تشکیل شده اند که می توانند به یک مانیتور ویدیویی یکپارچه مجهز شوند تا امکان مشاهده سریع تصاویر خصوصا در شرایط اورژانس مانند لوله گذاری اورژانس را  فراهم کنند .

خصوصیات اندوسکوپی سخت چیست؟

اندوسکوپ سخت اغلب برای کاربردهایی استفاده می شود که دسترسی به منطقه معاینه خیلی پر پیچ و خم نباشد ، مانند سینوس های جمجمه ، کانال گوش ، دستگاه ادراری و غیره. به یک منبع نور متصل بوده و بعضی اوقات یک دوربین فیلمبرداری به لنز وصل می شود.

می تواند دارای لنزهایی با زاویه دید عریض باشد که امکان ثبت تصویر واید اجسام نزدیک را فراهم می کند. همچنین به لطف انتقال از طریق لنزهای نوری ، تصاویر با کیفیت بالاتری را ارائه می دهد. ساختار سخت اندوسکوپ به دلیل قرار گرفتن سلسله لنزها در لوله است. این امر به پزشک اجازه می دهد تا تصویر واضحی از منطقه مورد معاینه داشته باشد.

و در آخر ، اندوسکوپ های سخت می توانند یک یا چند کانال داشته باشند که از طریق این کانال ها  می توان ابزار آندوسکوپی  را عبور داد. این ابزار به عنوان مثال می تواند یک فورسپس گرسپینگ برای گرفتن یا خارج کردن کردن جسم خارجی یا نمونه های بافت ، قیچی برای برش بافت و براش برای جمع آوری سلول ها  یا یک تور برای گرفتن پلیپ باشد .

ریسک های مرتبط با آندوسکوپی چیست؟

هر نوع آندوسکوپی خطرات خاص خود را دارد ، اما به طور کلی این خطرات اساساً ریسکهای مرتبط با عفونت هستند. برای محدود کردن این خطرات ، اندوسکوپ قبل از ورود به بدن به طور سیستماتیک ضد عفونی می شود. سایر لوازم جانبی نیز استریل می شوند یا بعضی مواقع یکبار مصرف هستند.

با توجه به بخشی از بدن مورد که مورد معاینه قرار می گیرد ، ممکن است بیهوشی موضعی یا عمومی توصیه شود. خطرات احتمالی مرتبط با هرگونه بیهوشی نیز باید در نظر گرفته شود. مشاوره قبل از بیهوشی الزامی است.

در آخر ، برخی از عوارض ناشی از کار با خود اندوسکوپ است. ممکن است سوراخ شدن مری ، معده یا روده اتفاق بیفتد. اما این نوع عوارض بسیار نادر هستند.

آخرین نوآوری ها در اندوسکوپی ویدیویی چیست؟

پیشرفت های حاصل از تصویربرداری در اندوسکوپ های ویدیویی نیز استفاده شده است که جایگزین های جالبی را برای روش های تشخیص سنتی ایجاد می کند:

• سونوگرافی اولتراسوند (اندوسونوگرافی): عمدتاً در گوارش ، به خصوص برای معاینه لوزالمعده و مجاری صفراوی استفاده می شود ، با اتصال یک پروب سونوگرافی به اندوسکوپ ، تشخیص تومورهای ممکن ، سنگ کیسه صفرا و غیره را تسهیل می کند. اغلب برای انواع خاصی از معاینات دقیق تر از MRI یا CT است. این تکنیک ، که ترکیبی از اندوسکوپی و سونوگرافی است ، باعث می شود تا نه تنها داخل کانال بلکه ساختارهای مجاور آن نیز دیده شوند. پروب آن همچنین به شما امکان می دهد عروق بافت را به تصویر بکشید. اندوسونوگرافی محدودیت هایی نیز دارد ، از جمله دسترسی به تجهیزات ، هزینه و وضوح اولتراسوند از نظر کیفیت تصویر. بنابراین تکنیک های تصویربرداری نوری دیگر می توانند برای غلبه بر این موانع توسعه یابند.
• افزایش کیفیت بزرگنمایی الکترونیکی: قدرت بزرگنمایی الکترونیکی به رزولوشن سنسور ویدیویی بستگی دارد. این قدرت به لطف استفاده از سنسورهای CCD مگاپیکسلی در اندوسکوپ های ویدیویی نسل جدید دائماً در حال افزایش است.
• تصویربرداری اتو فلورسانس: هنگامی که پرتودرمانی بافت را در طول موج خاصی تحریک می کند ، مولکول های خاصی (فلوروفورها) انرژی جذب شده را به صورت یک تابش بسیار خاص رها می کنند. تجزیه و تحلیل طیف و اندازه گیری مدت انتشار اشعه ساطع شده باعث می شود تا ماهیت آن مشخص شود. این تصویر فلورسنت ، هنگامی که در بالای تصویر سنتی قرار می گیرد ،کمک  قابل توجهی به تشخیص می کند.

توسعه و کاربرد تکنیک های زیر در آندوسکوپی نیز قابل ذکر است: میکروسکوپی کانفوکال و توموگرافی انسجام نوری (OTC). توموگرافی انسجام نوری (OCT) امکان تجزیه و تحلیل سه بعدی با وضوح بسیار بالای بافت را فراهم می کند.