جایگزین کردن ارگان های فرسوده بدن با کمک پرینتر سه بعدی
بشر یک گام دیگر به ساخت اندام مصنوعی زنده نزدیک شد! آنها از پرینتر سه بعدی بسیار سریع که مواد آن را سلول های زنده تشکیل میدهند کمک گرفته اند.
ساخت اندام مصنوعی بدن انسان با پرینتر سه بعدی محققان دانشگاه بوفالو در نیویورک روشی را ابداع کرده اند که به آنها اجازه می دهد مواد هیدروژل دارای سلول های زنده را به سرعت در پرینت سه بعدی استفاده کنند. محققان امیدوارند که این روش در آینده راه را برای پرینت سه بعدی اندام های بدن هموار کند.
محدودیت های فعلی شامل سرعت پایین پرینت 3 بعدی است که باعث می شود ساختارهای پرینت شده با آنها زیاد زنده نمانند. روش جدید که به اختصار FLOAT (Fast Hydrogel Stereolithography) نامیده می شود به طور قابل ملاحظه ای مشکلات مربوط به محیط زیست را که در روش های دیگر متداول است، کاهش می دهد.
محصولات مربوط به پرینترهای سه بعدی دندانپزشکی و همچنین پرینترهای سه بعدی پزشکی را میتوانید در بخش محصولات مدیرنس مشاهده کنید.
کمبود اهداکنندگان عضو باعث شده است تحقیقات بسیاری برای به وجود آوردن این اعضا به صورت آزمایشگاهی انجام بگیرد. پرینترهای سه بعدی امیدهای زیادی را در این زمینه به وجود آورده اند و محققان امیدوارند روزی بتوانند به سادگی یک عضو را به طور کامل پرینت بگیرند. برای این کار باید یک ماتریس زیست سازگار مثل هیدروژل که شامل سلول های زنده است پرینت گرفته بشود.
با این حال، فرآیند پرینت گرفتن برای سلول های کپسول شده می تواند سخت باشد و زمان های طولانی که برای پرینت گرفتن لازم است، کمکی به این موضوع نمی کند. قابلیت پرینت گرفتن سریع از ساختارهای هیدروژل، می تواند کمک کند سلول های زنده در فرآیند پرینت گرفتن زنده بمانند.به گفته ی یکی از محققان، این روش می تواند بین 10 تا 50 بار سریع تر از استانداردصنعتی باشد و همچنین با نمونه های با سایز بزرگ سازگار است.
با کنترل مناسب شرایط فتوپلیمر شدن، این روش می تواند ساختارهای در ابعاد سانتی متر هیدروژلی را ظرف چند دقیقه تولید کند. تیم تحقیقاتی توانایی این روش را برای پرینت سلول ها و شبکه های سلول های خونی جاسازی شده آزمایش کرده اند. این موضوع برای کارکرد درست اندام های پرینت شده ی سه بعدی مهم است.
شبکه های رگی پرینت شده در ساختارهای هیدروژلی اجازه می دهد مواد مغذی به طور عمیقی در این ساختارها نفوذ کنند که فاکتور مهمی برای زنده ماندن اندام های پرینت شده است.
نویسنده: مهندس المیرا خزائی