استاندارد علائم هشدار دهنده مورد مصرف در زمینه بيهوشي و مراقبت هاي تنفسي: قسمت دوم -علائم هشدار دهنده شنيداري ISIRI -5832-2

مقدمه

کار طبابت در بیمارستانها جهت معالجه و مراقبت از بیماران به مرور زمان ، وابستگي بيشتري به تجهیزات پیدا میکند. امروزه بمنظور نشان دادن وضعیت فیزیولوژیك بیماران و نحوه عملکرد تجهیزات پزشكي، استفاده فراواني از نور وصدا بعمل می آید. اصوات استفاده شده اکثرا خيلي بلند بوده و مشخص کننده نیستند و اغلب تشخیص اینکه کدام وسیله پزشكي در حال علامت دادن است , دشوار مي باشد.

این استاندارد ملي اختصاص به اجزاي شنيداري هشدار دهنده ها دارد بطوریکه امكان جلب توجه کاربران را به اختلالي که بوسیله دستگاه کشف شده و از طریق هشدار دهنده انعكاس مي يابد را فراهم نماید و در آن محدود ساختن تنوع صدا هاي مختلف بمنظور جلوگيري از بروز اشتباه مد نظر بوده است . بعضي از معیارها که طي روند تکمیل صداها در نظر گرفته میشوند عبارتند از : تشخیص علامت هشدار در يك محيط نسبتا شلوغ بطور مطلوب و انتقال حداکثر اطلاعات با حداقل سطح فشار صوتی ممكن , سهولت يادگيري و بخاطرسپاري بوسیله کاربرانی که مجبورند به انواع مختلف علائم پاسخ دهند , و درجه فوریت درك شده از صداها.

در این استاندارد دو نوع علامت هشدار دهنده مهم مشخص شده اند : علامت با حق تقدم زياد و علامت با حق تقدم متوسط

علائم شنیداری با اینکه به دانش اصوات ارتباط دارند ولي بر مبناي درجه فوریت دریافت شده و از هم متمایز میشوند . دستورالعمل هايي نيز براي تمايز يك علامت با حق تقدم كم از علامت با حق تقدم متوسط و نیز براي تشخيص علامت اطلاعاتي داده شده است.

پیشگفتار

استاندارد علائم هشدار دهنده مورد مصرف در زمینه بيهوشي و مراقبت هاي تنفسي: قسمت دوم -علائم هشدار دهنده شنيداري که توسط کمسیون هاي مربوط تهیه و تدوین شده در پنجاه و ششمین جلسه کمیته ملي استاندارد مهندسي پزشكي مورد تائید قرار گرفته است ، اينك به استناد بند يك ماده 3 قانون اصلاح قوانین و مقررات مؤسسه استاندارد و تحقیقات صنعتي ايران مصوب بهمن ماه 1371 بعنوان استاندارد ملی ایران منتشر مي شود .

براي حفظ همگامي و هماهنگي با تحولات و پیشرفتهاي ملي و جهاني در زمينه صنایع ، علوم و خدمات استانداردهاي ملي ايران در مواقع لزوم تجدید نظر خواهد شد و هرگونه پیشنهادي که براي اصلاح یا تکمیل این استاندارد ارائه شود ، در هنگام تجدید نظر در کمیسیون فني مربوط مورد توجه قرار خواهد گرفت . بنابراین برای مراجعه به استانداردهای ایران باید همواره از آخرین تجديد نظر آنها استفاده کرد.

در تهیه و تدوین این استاندارد سعي شده است که ضمن توجه به شرایط موجود و نیازهای جامعه، در حد امكان بین این استاندارد و استانداردهاي ملي کشورهاي صنعتي و پیشرفته هماهنگي ايجاد شود. منابع و ماخذي که براي تهیه این استاندارد بکار رفته بشرح زیر است :

ISO 9703-2. Anaesthesia and respiratory care alarm signals : part 2 : Auditory alarm signals

هدف

هدف از تدوین این استاندارد تعيين ويژگي جزء شنيداري آن دسته از سیستم های هشداردهنده اصلي است که بوسیله جریان الکتریسیته تولید شده اند و در بیهوشي و مراقبت هاي تنفسي کاربرد دارند. حال این سیستم ها میتوانند واحد باشند و یا جزئي از يك سيستم مرکزي باشند.

دامنه کاربرد

این استاندارد فقط زماني کاربرد دارد که براي استاندارد ویژه وسایل پزشكي , بعنوان مرجع معرفي شده باشد. این استاندارد در موارد زیر کاربرد ندارد :

الف - نوع تجهيزات پزشكي که این هشداردهنده ها بر روي آنها نصب مي شود.

ب – شرايط محيطي که باعث تشدید فعالیت این هشداردهنده ها گردد.

پ - روش هاي توليد علائم هشداردهنده.

ت - مشخصات سیستم هشداردهنده ثانویه يادآوري- سیستم های هشداردهنده ثانویه به سيستم هايي اطلاق میشود که در صورت خراب شدن هشدار دهنده اصلي فعال میشوند.

ث- تعيين حق تقدم هشداردهنده ها .

ادامه این استاندارد را میتوانید از لینک زیر دانلود کنید.