استاندارد ایمنی ماشین آلات - عملکرد فیزیکی انسان - قسمت ۱: اصطلاحات و تعاریف INSO 22620-1

پیش گفتار

استاندارد ایمنی ماشین آلات - عملکرد فیزیکی انسان - قسمت 1: اصطلاحات و تعاریف» که پیش نویس آن در کمیسیون های مربوط تهیه و تدوین شده است، در هفتصد و هفدهمین اجلاسیه کمیته ملی استاندارد مهندسی پزشکی مورخ 1396 / 11 / 30 تصویب شد. اینک این استاندارد به استناد بند یک ماده 3 قانون اصلاح قوانین و مقررات مؤسسه استاندارد و تحقیقات صنعتی ایران، مصوب بهمن ماه 1371، به عنوان استاندارد ملی ایران منتشر می شود. | استانداردهای ملی ایران بر اساس استاندارد ملی ایران شماره 5 (استانداردهای ملی ایران - ساختار و شیوه نگارش) تدوین می شوند. برای حفظ همگامی و هماهنگی با تحولات و پیشرفت های ملی و جهانی در زمینه صنایع، علوم و خدمات، استانداردهای ملی ایران در صورت لزوم تجدیدنظر خواهند شد و هر پیشنهادی که برای اصلاح و تکمیل این استانداردها ارائه شود، هنگام تجدیدنظر در کمیسیون های مربوط مورد توجه قرار خواهد گرفت. بنابراین، باید همواره از آخرین تجدیدنظر استانداردهای ملی ایران استفاده کرد.

منبع و مأخذی که برای تهیه و تدوین این استاندارد مورد استفاده قرار گرفته به شرح زیر است:

BS EN 1005-1: 2001+A1: 2008, Safety of machinery- Human physical performance - Part 1: Terms and definitions

مقدمه

سامانه های کار که از نظر ارگونومیکی طراحی شده باشند موجب افزایش ایمنی، کارآیی و راندمان و اصلاح شرایط کاری و زندگی انسان شده و اثرات مضر بر سلامت و عمکلرد انسان را از بین می برند. بنابراین طراحی ارگونومیکی خوب، بر سامانه کاری و قابلیت اطمینان فردی که در این سامانه قرار می گیرد، تاثیر مطلوبی دارد. این استاندارد یکی از چندین استاندارد ارگونومی تدوین شده در مورد ایمنی ماشین آلات است. در استاندارد 1-614 EN اصولی که تولید کنندگان باید برای در نظر گرفتن عوامل ارگونومی، محصول خود را با این اصول تطبیق دهند، تشریح می شوند. همان گونه که در استاندارد 1070 EN بیان شده است، این استاندارد ملی، یک استاندارد نوع B محسوب می شود. بندهای این استاندارد می تواند با یک استاندارد نوع C تکمیل و یا اصلاح شود. یادآوری - در مورد ماشین آلاتی که در زمینه کاربرد یک استاندارد نوع C قرار داشته و با توجه به بندهای آن استاندارد طراحی و تدوین شده اند، بندهای مربوط به استاندارد نوع C بر بندهای این استاندارد نوع B اولویت دارند. این مجموعه استاندارد از پنج قسمت تشکیل شده است که برای پوشش دادن محدوده ای از متغیرهای عملکرد فیزیکی انسان که با طراحی ماشین آلات مرتبط هستند، در نظر گرفته شده اند. در زمینه کاربرد هر یک از این استانداردها حدود کاربرد آنها تعریف می شود. در شکل 1 ارتباط بین استانداردهایی که در مورد جنبه های مختلف عملکرد انسان هستند، نشان داده شده است.

ارتباط بین استانداردها از تفاوت بین جنبه های مختلف عملکرد فیزیکی انسان ناشی می شوند. ابعاد بدن تاثیر مستقیمی بر شکل اندام و حرکتها و هم چنین قدرت ماهیچه ای دارد که با توجه به نوع حرکت ها و وضع اندام، متغیر است. در استانداردهای 2-1005 EN - 1005 - 3 ، EN و 4-1005-EN روش ارزیابی ریسک تعیین شده است. روش های آزمون بیان شده در هر یک از قسمت های استاندارد نیز با یدکدیگر تفاوت دارند. مطالعه بارگذاری فیزیکی انسان به هنگام جابه جایی یا کار کردن با ماشین آلات، با تکیه بر روش های تدوین شده توسط رشته های مختلف پژوهشی (مانند علوم بیماریهای واگیردار، بیومکانیک، فیزیولوژی، روان - فیزیک) انجام می شود. در این استاندارد تعریف مفاهیم مربوطه برای همکاری مشترک بین رشته های پژوهشی که در این زمینه مشارکت دارند و بهبود کاربرد استانداردها در طراحی ماشین آلات ارائه شده است.

هدف و دامنه کاربرد

هدف از تدوین این استاندارد، تعریف اصطلاحات، مفاهیم و عوامل مورد استفاده در مجموعه استانداردهای 1005 - 2 EN 1005 - 4 ، prEN 1005 - 3 ، EN و 5-1005 EN است. مفاهیم پایه و اصول ارگونومی کلی مربوط به طراحی ماشین آلات در استانداردهای 1-292 EN 292 - 2 ، EN و 614 - 1 EN ارائه شده اند. این استاندارد برای ماشین آلاتی که قبل از تاریخ تدوین این استاندارد ساخته شده اند، کاربرد ندارد.

ادامه این استاندارد را میتوانید از لینک زیر دانلود کنید.