معرفی ماشین بیهوشی اتاق عمل

مقدمه

واژه "بیهوشی" به از بین رفتن کامل حس درد گفته می شود. در بیشتر عملهای جراحی که روزانه انجام می شوند انجام بی حسی یا بیهوشی اجباری بوده و انجام عمل بدون آن غیر ممکن و غیر قابل تحمل است. نحوه اثرگذاری این دارو ها از طریق سیستم عصبی بوده که سبب می شود بیمار درد را احساس نکند. بیهوشی به دو صورت می باشد : "عمومی" که در این حالت بیمار در خواب عمیق بوده و متوجه هیچ تحریک خارجی نمی شود و "موضعی" که در این نوع از بیهوشی تنها احساس درد در ناحیه مورد جراحی از بین می رود و این کار با استفاده از تزریق انواع خاصی از داروها در قسمت مورد نظر صورت می گیرد.این داروهای بهوشی به حالت بخار ( مانند اتر و هلوتان ) یا به حالت گاز( مانند سیکلوپروپان که قابل اشتعال است ) می باشند.

دستگاه بیهوشی ترکیبی از گازها و بخارات را به بیمار انتقال می دهد که میزان این گازها بر اساس سطح هوشیاری یا سطح بیهوشی بیمار حین عمل جراحی متغیر است.

ساختار دستگاه

گازی که توسط دستگاه بیهوشی به بیمار داده می شود ترکیبی از اکسیژن (O2) و مخلوط گازی شامل ماده بیهوشی تبخیر شده، N2o، هوا و سایر گازهای پزشکی است که تنفس را برای بیمار راحت می کند. با استفاده از این ترکیب گازی ، دستگاه علاوه بر بیهوش کردن مریض ، به تنفس در زمان بیهوشی و کاهش و کنترل خطرات بیهوشی و آسیب های محتمل برای بیمار، کمک می نماید.

قسمتهای مختلف دستگاه بیهوشی عبارتند از:

1-    Yokes: قسمتی که کپسول یا لوله کشی گاز به آن متصل می شود.

2-    کاهنده فشار : قسمتی است که فشار بالای گاز ورودی را کم می کند و به صورت یک فشار ثابت به دستگاه وارد می کند.

3-    ولو کنترل: توسط تعدادی فلومتر که غابا به صورت روتاری کار میکنند حجم تمام گازهایی را که در ادامه مسیر با هم ترکیب ی شوند کنترل می کند.

4-    تبخیر کننده (وپورایزر): دارای انواع مختلفی هستند و کار تبخیر مایع بیهوشی را انجام می دهند.

5-    ترکیب گازها و داروی بیهوشی: این ترکیب ها به وسیله دو لوله خرطومی ، در ولوها (یکی دمی و یکی بازدمی) و ظرف حاوی سودالایم به بیمار می رسد.

6-    ماسک بیهوشی که به صورت بیمار متصل می شود.

چهار زیر مجموعه اصلی ماشین بیهوشی عبارتند از:

سیستم ترکیب گاز/بخار، مدار تنفس، ونتیلاتور و سیستم تخلیه گاز

بیمار با تنفس ترکیبی از اکسیژن ، مایع بیهوشی ، N2O و دیگر گاز ها بیهوش می شود. از آنجا که ماده بیهوشی به دلیل کم کردن تحرکات عضلات شکمی باعث کاهش تعدا تنفس می شود باید توسط ونتیلاتور یا آمبوبگ دستی عملیات تنفس مصنوعی صورت گیرد. تعدادی مانیتور و آلارم نیز وجود دارد که مواردی مانند درصد اکسیژن ، جریان هوا ، فشار ، حجم هوای ورودی به ریه ها و ... را نمایش می دهند و در صورت خارج شدن از رنج مطلوب آلارم می دهند. از مانیتورهای  بیمار دیگری نیز برای اندازه گیری و نمایش علائم حیاتی بیمار در کنار دستگاه استفاده می شود.

وجود مقدار کمی از ماده بیهوشی در هوای اتاق  باعث بروز خطراتی چون سقط جنین ، تولد نامتعارف ، عامل تومور و نارسایی در توانایی های جسمی و ذهنی پرسنل حاضر در اتاق می شود ، بنابراین در تمامی اتاق های عمل باید از سیستم های تخلیه استفاده گردد.

به دلیل حیاتی بودن گازهای اکسیژن و N2O و مصرف بالای آنها در بیمارستان ها ، غالبا در مراکز مخازن ذخیره ای برای نگهداری این گازها جود دارد که برای دستگاه هایی مانند بیهوشی و یا ونتیلاتور به صورت مستقیم گاز توسط لوله کشی از این مخازن به دستگاه منتقل می شود.

با توجه به وجود داروهای مختلف بیهوشی ، دستگاه های وپورایز مختلفی وجود دارند و گاها یک دستگاه بیهوشی تا 3 دستگاه وپورایزر دارد و این امکان وجود دارد که در صورت نیاز هر یک از وپورایزها فعال شود.

مشکلات کاربری دستگاه

قبل از استفاده از دستگاه باید تست های مربوط به عدم وجود نشتی ، اتصال صحیح مدار تنفس و شلنگ تخلیه صورت گیرد. آمورش کارکنان نیز در زمینه کار با دستگاه ، شیوه های جلوگیری از آلودگی ، نگهداشت دستگاه و ... انجام گیرد.

در ویدیوی متشر شده در مدیرنس نحوه راه اندازی ماشین بیهوشی توضیح داده شده است. 

نکات خرید دستگاه

آموزشهای اپراتوری و نگهداری دستگاه ، کاربری راحت ، خدمات پس از فروش مناسب ، شامل سرویس های دوره ای منظم و در دسترس بودن قطعات از نکاتی است که باید هنگام خرید به آنها توجه گردد.

سیستم تخلیه باید دارای مکانیزمی برای فشار کمکی باشد تا خللی در عملکرد سیستم صورت نگیرد.