انتخاب استنت مناسب

استنت یک اندوپروتز است که برای باز نگه داشتن حفره یا عروق بدن انسان استفاده می شود. به طور معمول یک سازه فلزی استوانه ای است که بسته به کاربرد مورد نظر، می تواند با توجه به استاندارد استنت مربوطه، در اندازه ها ، قطر ها ، سازه ها و مواد مختلف تولید شود.

راه های اصلی جاگذاری استنت چیست؟

استنت ها توسط کاتتریزاسیون و با استفاده از دو روش اصلی جای گذاری می شوند:

استنت توسط بالون کاتتر باز می شود: جای گذاری  استنت در طی آنژیوپلاستی و تحت بی حسی موضعی انجام می گردد. پروب به سمت شریان مسدود شده حرکت کرده، یک بالن کوچک در ناحیه باریک شده باد می شود تا پلاک های آتروماتوس را به سمت دیواره های شریانی فشار دهد. سپس استنت وارد می شود تا پس از برداشتن بالن شریان را باز نگه دارد. برای مشاهده محصولات استنت قلبی روی لینک کلیک کنید.

استنت خود باز شونده

استنت روی بالن قرار نمی گیرد بلکه در یک شیت(روکش) نازک فشرده می شود. پس از قرار دادن آن در محل انسداد شریان ، شیت برداشته می شود. سپس استنت باز می شودو دیواره داخلی شریان را به بیرون هل می دهد و با اتصال خود به دیواره شریان را باز نگه می دارد.

حتما مطالعه کنید : کاتتر چیست و چگونه مناسب ترین کاتتر رو انتخاب کنیم.

استنت ها از چه مواد اصلی ساخته شده اند؟

استنت ها عمدتاً از پنج نوع ماده ساخته شده اند: فلزی ، روکش شده ، آزاد کننده دارو، قابل جذب و  رادیواکتیو.

•    فلزی: بعضی از استنت ها از فلز محض ساخته شده اند (فقط فلز). گروه های زیر وجود دارند:

•    استنلس استیل : رایج ترین ماده ای است که برای استنت ها استفاده می شود. از مزایای آن می توان از شفافیت در برابر اشعه X ؛ جنس الاستیک و مقاوم و زیست سازگاری خوب نام برد. این خصوصیات باعث می شوند این نوع استنت برای جای گذاری با بالون و جلوگیری از بسته شدن ناگهانی رگ بسیار مناسب باشد. معایب آن شامل سازگاری کم  با MRI ، خطر آسیب بیشتر  ناشی از آسیب دیواره رگ نسبت به استنت های نیتینول ، مقاومت کمتر  در برابر خوردگی و آزاد شدن یون های فلزی است.

•    آلیاژ کبالت: رایج ترین آلیاژ کبالت،کبالت کروم است. این استنت ها از استنت های فولادی مقاوم تر بوده و از رادیواپسیتی (شفافیت در برابر اشعه ایکس) بالاتری برخوردار هستند. بنابراین می توانند مش های سایز کوچکتری داشته باشند که خطر ابتلا به ترومبوز را کاهش می دهد. آنها همچنین زیست سازگاری خوبی را ارائه می دهند ، اما با این نوع استنت ، خطر ابتلا به تنگی مجدد باز هم باید مانیتور شود.

•    آلیاژ نیکل تیتانیوم: که بیشتر به عنوان نیتینول شناخته می شود ، این ماده برای استنت های کاروتید بسیار متداول است و برای استنت های خود باز شونده بسیار مورد استفاده قرار می گیرد. این استنت ها غالبا از قطر رگی که در آن قرار می گیرند ، بزرگتر هستند و این امر باعث می شود فشار ثابتی بر روی دیواره های رگ اعمال شود. مهمترین مزیت نیتینول قابلیت ارتجاعی بالای آن است چرا که این آلیاژ حافظه دار است. پرداخت سطح آن با اکسید تیتانیوم مقاومت آن را در برابر خوردگی بالا می برد.  با این حال این نوع استنت مقاومت شعاعی و رادیواپسیتی کمتر ی دارد. برای مشکل دوم ، می توان از نشانگرهای طلا یا تانتالوم برای اصلاح این مسئله استفاده کرد.

•    روکش شده: برخی از استنت ها دارای اسکلت فلزی بوده و یک روکش پسیو یا فعال دارند. روکش های پسیو شامل طلا ، کربن ، پلیمر و سرامیک است. پوشش های اکتیو شامل داروهایی مانند هپارین یا ترومبومدولین است.
با این حال ، این نوع استنت برای استنت کاروتید مزایای بالینی اثبات شده ای نسبت به استنت های فلزی ارائه نمی دهد.

•    آزاد کننده دارو: به قسمت مزایای استنتهای آزاد کننده دارو مراجعه کنید.

•    قابل جذب: این استنت ها به طور خاصی زیست سازگار هستند. برخی دارای آلیاژ منیزیم و برخی دیگر  دارای آلیاژ آهن هستند. بعضی از آنها از پلیمر ساخته شده اند (PLLA) اما نسبت به استنت های فلزی از استحکام کمتری برخوردار هستند و خطرات انسداد و تورم باید مورد بررسی قرار گیرند .

•    رادیواکتیو: این استنت ها بسیار نادر هستند و فقط برای کاربردهای براکی تراپی می باشند. آنها می توانند در انواع زیر باشند:
•    استنت های فلزی که توسط ذرات باردار بمباران می شوند . این کار اتم های استیل ضد زنگ را به رادیو ایزوتوپ ها تبدیل می کند.
•    استنت هایی که دارای رادیوایزوتوپ هایی در ساختار خود هستند.

مزایای استنت های آزاد کننده دارو چیست؟

استنت های آزاد کننده دارو در درجه اول برای کاهش ریسک انسداد مجدد استفاده می شوند. آنها از سه قسمت تشکیل می شوند: استنت فلزی ، داروی فعال و سیستم تحویل آن ، که بیشتر از پلیمر ساخته شده است.
دارویی که به آرامی آزاد می شود عموماً سیرولیموس یا پاکلی تاکسل است. هر دو دارو تاییدیه CE اروپا را بر اساس شواهد به دست آمده در آزمایشات تصادفی به دست آورده اند.
هدف از این دارو های آنتی میتوتیک یا ضد التهابی که بر روی استنت قرار می گیرند، جلوگیری از تکثیر انتیما در محل است. از زمان استفاده از کوتینگ ، استنت های آزادساز دارو ، نرخ تنگی مجدد را که خصوصا در آنژیوپلاستی و ایمپلنت استنت شایع است به طرز قابل توجهی کاهش داده اند .

برای مشاهده محصولات استنت گرافت روی لینک کلیک کنید.

خطرات ناشی از استفاده از استنت چیست؟

خطرات اصلی مرتبط با استنت گذاری عبارتند از: تنگی مجدد ، لخته شدن ، مشکلات  کلیه و پارگی رگ.

تنگی مجدد: خطر کوچک شدن مجدد شریان در طی آنژیوپلاستی بسیار مکرر است. استنت های آزاد کننده دارو در کاهش این خطر مؤثر هستند (به قسمت مزایای استنت های آزاد کننده دارو مراجعه کنید).

لخته شدن: بعد از استنت گذاری ترومبوز می تواند در داخل استنت ایجاد شود. لخته خون می تواند شریان را مسدود کند. به همین دلیل مصرف دارو که به کاهش خطر لخته شدن خون کمک می کند برای بیمار مهم است .

خطرات کلیه: این خطرات به دلیل استفاده از مواد حاجب در حین جای گذاری استنت هستند ، اما آنها کم اتفاق می افتند. عمدتاً افرادی که سابقه نارسایی کلیه دارند را  تحت تاثیر قرار می دهند.

خطرات پارگی رگ هنگام استنت گذاری: اگر رگ ضعیف یا خیلی نازک باشد این اتفاق ممکن است رخ دهد . در استنت های کرونر ، این مشکلات ممکن است نیاز به جراحی بای پس عروق کرونر داشته باشند.

چه پارامترهایی خطر گرفتگی مجدد را محدود می کند؟

پارامترهای مختلفی می توانند برای کاهش خطر تنگی مجدد پس از جایگذاری استنت مورد استفاده قرار گیرند. اولین مورد ، همانطور که گفته شد، استفاده از استنتهای آزاد کننده دارو برای مهار تکثیر انتیما است.
اما این تنها پارامتر نیست. ابعاد استنت ،(طول و عرض آن) و همچنین اندازه مش استنت گرافت نیز مهم است. تحولات تکنولوژیکی طی بیست سال گذشته پیشرفت های بسیاری را به دنبال داشته است. در گذشته ، استنت های مورد استفاده  (تیوب های شکاف دار) انعطاف پذیر نبودند و در هنگام کاشت مشکلات عمده ای ایجاد می کردند. استنت های به اصطلاح "کویل" از مقاومت شعاعی کافی برخوردار نبودند ، که می توانستند منجر به افتادگی بافت شوند.

امروزه ، پارامترهای فیزیکی استنت ها بسیار بهبود یافته است ، از جمله جای گذاری بهتر استنت ، اندازه مش های جدید برای پشتیبانی و دید بهتر در تست های  رادیوگرافی. این پیشرفت ها تأثیر معنا داری در موفقیت فرایند و کاهش میزان گرفتگی های مجدد داشتنه اند.