نحوه انتخاب دستگاه الکتروکاردیوگراف مناسب

انتخاب دستگاه الکتروکاردیوگراف مناسب

یک الکتروکاردیوگراف، نوار قلب (یا سیستم ECG یا EKG) برای نمایش گرفیکی فعالیت الکتریکی قلب استفاده می شود. این فعالیت توسط الکترودهایی که بر روی سطح پوست قرار می گیرند جمع آوری می شود. آنالیز نوار قلب ، بیمارهای قلبی مانند مشکلات قلبی اخیر و فعلی از جمله های سکته های قلبی ، آریتمی، گرفتگی عروق کرونری ، قسمتهای آسیب دیده عضله قلب و بزرگ شدن حجم قلب را تشخیص می دهد.

انواع اصلی الکتروکاردیوگراف ها چه هستند؟

دو نوع اصلی الکتروکاردیوگراف وجود دارد که بر اساس نوع تست مشخص می شوند.

الکتروکاردیوگراف در حال استراحت:

این نوع الکتروکاردیوگرافی در حین معاینه معمولی یا قبل از جراحی در حالت استراحت انجام می شود. ابزار ضروری که به کادر پزشکی امکان نظارت بر سلامت عمومی بیمار را می دهد. الکترودهای متصل به الکتروکاردیوگراف بر روی پوست لخت بیمار (که شیو شده و تمیز می باشد) در نقاط مختلف بدن (تنه ، مچ دست ، مچ پا) قرار می گیرند و دستگاه فعالیت الکتریکی قلب را ضبط می کند. حداقل شش الکترود باید روی پوست بیمار قرار گیرد ، اما معمولا از 12 ، 15 یا حتی 18 الکترود هم استفاده می شود.

الکتروکاردیوگراف استرس تست (تست ورزش) :

این نوع الکتروکاردیوگرافی در حین فعالیت بدنی ، برای بیمارانی که به عنوان مثال تپش قلب یا درد قفسه سینه دارند انجام می شود. در طول جلسه ، بیمار باید تلاش جسمی فزاینده شدیدی انجام دهد - معمولاً بر روی تردمیلی قرار می گیرد که سرعت آن به تدریج افزایش می یابد. تست بطور متوسط ​​بین 10 تا 30 دقیقه طول می کشد. الکترودها (کمتر از الکترودهای در حالت استراحت) به سیستمی متصل می شوند که برخی اوقات نرخ تنفس و فشار خون را نیز اندازه گیری می کند.

کانال های یک الکتروکاردیوگراف چیست؟

الکتروکاردیوگراف ها ولتاژهای مربوط به فعالیت قلبی را از طریق الکترودهای قرار گرفته در قسمت های خاصی از بدن ضبط می کنند. مکان الکترودها امکان مشاهده فعالیت الکتریکی قلب از زاویه های مختلف را فراهم میکند. هر یک از این ولتاژها به عنوان یک "کانال" در پرینت ECG نمایش داده می شوند.

بنابراین هر کانال تفاضل ولتاژ بین دو الکترود یا تفاضل ولتاژ بین یک الکترود و ولتاژ متوسط ​​چند الکترود را نشان می دهد. ترکیبات مختلف ولتاژهای اندازه گیری شده بدان معنی است که کانالهای بیشتری نسبت به الکترودهای موجود نمایش داده می شوند.

ملاحظات خرید دستگاه ECG را در راهنمای خرید دستگاه الکتروکاردیوگراف ملاحظه نمایید.

تعداد اصلی کانال ها در التروکاردیوگراف ECG چند تا است؟

12 کانال

6 کانال

3 کانال

1 کانال

چگونه تعداد الکترودها در دستگاه ECG یا الکتروکاردیوگراف را انتخاب کنیم؟

تعداد الکترود ها برای دقت تشخیص تعیین کننده است: هرچه تعداد آنها بیشتر باشد ،تشخیص مطمئن تر و دقیق تر خواهد بود.

یک الکتروکاردیوگراف با چهار لید (سه الکترود و یک زمین) امکان مانیتورینگ اولیه را فراهم می کند. می تواند ضربان قلب را اندازه گیری کند ، تغییر در ضربان قلب را تجزیه و تحلیل کند ، امواج P ، کمپلکس QRS و T را نمایش دهد. معمولاً الکترودها روی مچ دست و مچ پا قرار می گیرند. الکترودهای موجود در هر دو دست و پای چپ منعکس کننده تغییرات الکتریکی قلب هستند در حالی که الکترود پای راست نقش زمین را بازی میکند.

یک الکتروکاردیوگراف با 12 لید با از بین بردن نویز و آشفتگی بعضی از لید ها ، تشخیص دقیق تر و صحیح تری را ارائه می دهد. همچنین امکان بهینه سازی تشخیص در قسمت خاصی از قلب را امکان پذیر میکند. یک الکتروکاردیوگراف استاندارد 12 لید شامل شش لید پریفرال (لیدهای اندامی) و شش عدد لید  پره كورديال (لیدهای سینه ای) می باشد.

انواع مختلف الکترود ECG چیست؟

نوع الکترودها با توجه به چندین مورد متفاوت است:

استفاده الکترود ECG برای اطفال یا بزرگسال: الکترودهای در نظر گرفته شده برای اطفال و نوزادان قطر کمتری نسبت به بزرگسالان دارند.

روش فیکس کردن: پوارهای مکشی فلزی (الکترودهای گلابی نیز نامیده می شوند) ، الکترودهای فشاری ، الکترودهای کلمپی، الکترودهای قفلی (که می تواند با کابلهای گیره سوسماری استفاده شود) ، الکترودهای گیره ای(طراحی شده برای تست ورزش و قابل استفاده با کابلهای نوع فیش موزی)

عمر الکترود: قابل استفاده مجدد یا یکبار مصرف. الکترودهای قابل استفاده مجدد اغلب با پوارهای مکشی فلزی یا گیره هستند. الکترودهای یکبار مصرف ، عمدتاً الکترودهای قفل شونده و الکترودهای فشاری هستند. در حالت دوم ، استفاده از این نوع الکترودها نیاز به استفاده از ژل رسانای الکتریکی دارد.

همچنین الکترودهایی وجود دارند که به چسب قوی تری مجهز شده اند. آنها قادرند چندین ساعت به پوست بچسبند و اغلب در اتاق های مراقبت ویژه و جراحی استفاده می شوند. این الکترودها می توانند دارای کانکتور یا کلمپ باشند.

چه ویژگی هایی برای یک الکتروکاردیوگراف وجود دارد؟

برای به دست آوردن یک تشخیص جامع تر ویژگی های مختلفی وجود دارند. بعنوان مثال :مانیتورینگ طولانی مدت (یا مداوم): هنگامی که متخصص قلب و عروق به ناهنجاری در فعالیت قلبی مشکوک باشد ، ممکن است درخواست الکتروکاردیوگرافی مداوم کند. سپس ثبت سیگنال در مدت زمان 24 تا 48 ساعت با استفاده از الکترودهایی که روی قفسه سینه بیمار قرار گرفته انجام می شود . این الکترود ها به کیفی که بر روی کمر بیمار محکم شده و و یا از گردن او آویزان است متصل می شوند. در طول دوره ضبط ، بیمار باید از استحمام یا دوش گرفتن خودداری کند و دوره های فعالیت و استراحت خود را و همچنین علائمی را که ممکن است تجربه کرده باشد ، ثبت کند. این کار تفسیر نتایج را آسان می کند.

تجزیه و تحلیل اتوماتیک نوار قلب: امروزه اکثر سیستم های ECG به نرم افزاری مجهز شده اند که به طور خودکار سیگنال های اندازه گیری شده را تجزیه و تحلیل می کند تا هرگونه آسیب میوکارد را مستقیماً تشخیص دهد.

اتصالات بی سیم در الکتروکاردیوگراف

برخی از سیستم های ECG بی سیم هستند. این بدان معنی است که سیستم با سرعت بیشتری قابل نصب است و این امر کار را برای متخصص راحت تر می کند. عدم وجود بعضی از کابل ها همچنین بخشی از تداخل ها را کاهش می دهد ، بنابراین نتایج قابل اعتمادتری را ارائه می دهد.

مانیتورینگ قلبی پیشرفته: براي ثبت فعاليت قلب بيمار در مدت زمان طولاني ، يك سيستم ECG قابل کاشت مي تواند در زير پوست کاشته شود تا به طور مداوم ضربان قلب را رصد کند. این دستگاه می تواند یک سال در بدن باقی بماند و داده های جمع آوری شده را از طریق امواج رادیویی منتقل کند.

چه مشکلاتی را می توان با یک نوار قلب شناسایی کرد؟

تجزیه و تحلیل نوار قلب اطلاعات ارزشمندی را در اختیار متخصص قلب و عروق قرار می دهد. آسیب های قلبی که با تجزیه و تحلیل ECG قابل تشخیص است عبارتند از:

ریتم تسریع شده بطنی

ریتم پیوندگاهی تسریع شده 

بلوک شاخه ای

آسیستول

تاکی کاردی

فلاتر دهلیزی

نقص پیس میکر

ایست قلبی

آریتمی

برادیکاردی

فیبریلاسیون بطنی یا دهلیزی

سندرم ولف پارکینسون وایت

اختلال عملکرد سینوس

مترجم: مهندس مریم رحیمی